پاورپوینت بررسی ویژگی های اقلیمی ، جغرافیایی، طبیعی شهر تهران

بخشی از مطلب

شهر تهران که امروزه از نظر گسترش و  فزونی جمعیت در ردیف شهرهای بزرگ جهان قرار دارد از نظر پیشینه تاریخی  ودر مقایسه با شهرهای کهنسال ایران زمین شهری نوساز و جوان است. کهنترین سند تاریخی که در آن از شهر تهران نام برده شده کتاب "تاریخ بغداد" است. خطیب بغدادی در شرح حال محمد بن عماد،  محدث نامورسده‏ی سوم هجری او را ابوعبدالله حافظ تهرانی رازی می‏خواند. بدین‏سان پیداست که در آن زمان تهران دهی از دههای ری به شمار می‏رفته که نام آنرا با نام ری همراه آورده است. پیشتر از آن نام تهران را در هیچ یک از اسناد و مدارک کتیب موجود، نمی‏یابیم و از آن پس نیز تنها در منابعی انگشت شمار به تهران -آن هم به سبب محصولات کشاورزی به ویژه انار آن-  بر می‏خوریم.
ویرانی ری، بر اثر جنگ‏های فرقه‏ای در سده‏ی ششم و حمله خانمان‏سوز‏ مغول در سال 617ه.ق بدان شهر سبب آبادانی و افزایش جمعیت تهران شد تا آنکه این روستای سرسبز در نیمه دوم سده‏ی دهم هجری مورد توجه شاه طهماسب صفوی قرار گرفت و او دستور داد تا به سال 961ه.ق بارویی بر گرد آن کشیدند. از این زمان تهران چهره‏ی شهر به خود گرفت و روز به روز رو به گسترش نهاد. دور باروی شاه طهماسب در حدود شش هزار گام بود و یکصدو چهارده برج و چهار دروازه داشت که عبارت بودند از:
دروازه حضرت عبدالعظیم
دروازه دولاب
دروازه شمیران
دروازه قزوین
به سال 998 چنارستانی در تهران ایجاد شد که بعدها به ارگ تبدیل شد. پیترو دلاواله جهانگرد ایتالیایی که در سال‏های 1026 تا 1033 ه.ق در ایران بود تهران را شهر چنار نامیده است و می‏نویسد اگر دو مرد دست به دست هم دهند، باز هم نمی‏توانند چنارهای تهران را بغل گیرند.
پس از بر افتادن صفویان، تهران نیز چون دیگر شهرهای ایران بدست افغان‏ها افتاد و آنان در ارگ تهران ساکن شدند ولی پس از شکست از نادر شاه، تهران را غارت کردند و بسیاری از مردم را کشتند و از تهران گریختند. در زمان تصرف تهران به وسیله افغان‏ها، آنها برای ایجاد گریزگاه پلی در سمت شمال ارگ به خندق بستند و جلو آن دروازه‏ای بنام دروازه‏ ارگ بر پا داشتند که در دوران بعد 
دروازه دولت به جای آن پدید آمد. و نیز در سال 1263 ه.ق دروازه‏ دیگری به نام دروازه‏ نو یا دروازه محمدیه در جنوب غربی تهران ساختند و بدین ترتیب باروی تهران دارای شش دروازه شد.
آغا محمد خان قاجار تهران را به سبب نزدیکی به استرآباد و مازندران که محل اسکان ایل قاجار بود به سال 1200 ه.ق به پایتختی برگزید. جمعیت تهران را در آن دوره نزدیک به 15 هزار نفر دانسته‏اند.
در دوره‏ی فتحعلیشاه بنای مسجد جامع تهران احداث گردید. در این دوره تهران دارای شش مسجد کوچکتر و یکصد و پنجاه گرمابه و صد و پنجاه کاروانسرا و دو میدان بزرگ بود.
در دوره‏ی ناصری به سال 1284 ه.ق برای شهر تهران نقشه‏ای تهیه شد. بر اساس نقشه‏ی جدید برج و باروهای دوران شاه طهماسبی را درهم کوبیدند و برای تهران خندق و دروازه‏های جدید ساختند. در این دوره دوازده دروازه برای تهران ساخته شد و خندقی نیز اطراف تهران حفر شد که آنرا از خطر سیلابهای شمالی مصون بدارد. اسامی دوازده دروازه‏ی مذکور به شرح زیر است:
دروازه شمیران
دروازه دولت
دروازه یوسف آباد
دروازه حضرت عبدالعظیم
دروازه دولاب
دروازه خانی آباد
دروازه غار
دروازه دوشان تپه
دروازه خراسان
دروازه باغشاه
دروازه قزوین
دروازه گمرک
خیابان‏های باب همایون، سر در الماسیه، ناصریه، لاله‏زار، امیریه، برق، علا الدوله و بهارستان در این زمان احداث شد.
عمارت‏های مسجد سپهسالار، کاخ گلستان، شمش‏العماره، قصرفیروزه، عشرت آباد، باغشاه، کاخ صاحبقرانیه، تکیه دولت، بازارها نبز در این دوران به تهران افزوده شد
و.....