فهرست مطالب:
 
    موقعیت جغرافیایی استان قم
    ویژگی های اقلیمی استان قم
    دما و رطوبت
    آب و هوا
    سطح آب های زیر زمینی
    میزان بارندگی
    وزش باد
    تابش آفتاب
    موقعیت و زاویه تابش خورشید در این شهر
    ویژگی های زمین شناختی و ژئومورفولوژیکی
    پوشش گیاهی استان قم
    ویژگی های جمعیتی استان قم
    سیستم سرمایش
    سیستم گرمایش
    طراحی ساختمان ایده آل در قم
    مصالح ایده آل
    نما ایده آل
 

بخشی از مطلب:

استان قم در قلمروى کویر مرکزى ایران واقع شده است و بین ۹۰۰ تا ۱۵۰۰ متر از سطح دریاى آزاد ارتفاع دارد. مناطق دشتى استان قم با شیب ملایمى از غرب به شرق به سمت منطقهٔ کویر مرکزى گسترش مى‌یابد. رسوبات نرم و قابل نفوذ ابتداى این دشت، ‌ خاک و سفره آب‌هاى زیرزمینى مناسبى را در یک مکان پدید آورده است. برخى از نواحى استان قم که به طور مشخص در جنوب شرقى استان تهران واقع شده است و ارتفاعى کمتر از ۹۰۰ متر دارد، به دلیل ارتفاع اندک، بارش ناچیز، اقلیم نامساعد و زمین‌هاى شور بخشى از کویر مرکزى ایران به شمار مى‌رود.
 
بادهای موجود در شهر قم  درماههای مختلف جهات مشخصی دارند بر اساس آمارهای موجود هواشناسی بادهای شمال غرب و سپس غرب که در فاصله ماههای بهمن تا اردیبهشت از سمت دریای مدیترانه و دریای سیاه می‌وزند پس از عبور از سلسله کوههای غربی ایران نزول نموده و رطوبت نسبی آن به حداقل کاهش می‌یابد. این بادها در مرتبه اول این فاصله زمانی قرار داشته و اکثر بارندگی‌های انجام شده در منطقه قم متاثر از این جبهه‌های هواست. (باد مناسب) در فاصله زمانی ماه‌های خرداد تا شهریور بادهای شرق و پس از شمال شرق در مرحله اول قرار داشته و به علت عبور از اراضی گرم کویر و عبور از ارتفاع پائین خشک و گرم هستند و به لحاظ خشک بودن عامل دیگری برای کاهش رطوبت و همچنین تشدید نوسان دمای منطقه در شبانه‌روز می‌باشند.
 
از نظر ویژگیهای زمین شناختی شهر قم در قسمت ابتدائی دشت واقع شده است و از سمت جنوب غربی به طرف شمال شرقی و مشرق سراشیب می باشد. این شهر بدلیل بارندگی محدود بشدت به آبهای زیرزمینی وابسته بوده و دشت قم یکی از منابع تامین کننده آب شرب شهر قم در میان مدت بشمار می رود. این شهر از رسوبات آبرفتی با دانه بندی مختلف تشکیل شده و از نظر دوره زمین شناسی به دوره کواترنری می رسد.
 
بر اساس یافته‌های باستان‌شناسی و به استناد متون تاریخی، منطقه قم از هزاره پنجم قبل از میلاد محل سکونت اقوام مختلف و جزو دومین دسته از سکونتگاه‌های پیش از آریایی فلات ایران بوده است. در این خصوص پروفسور رومن گیرشمن قم را از نخستین مکان‌های روی زمین می‌داند که برای نخستین بار میزبان تجمعات انسان‌های نخستین بوده است که در این صورت پیشینه شهر قم و حومه آن به حدود ۱۰ هزار سال قبل می‌رسد. این مطلب با انجام کاوش‌های باستان‌شناسی در منطقه قمرود تأیید شده و آثار این کاوش‌ها هم‌اکنون در موزه ملی ایران در تهران قابل رؤیت است.