این خانه متعلق به نیمه دوم حکومت قاجاریه ست که در اوایل پهلوی اتاق هایی در دو طبقه به ضلع شمالی حیاط باغچه اضافه شده. این ساختمان دو طبقه ست و اندرونی و بیرونی داره. ورودی بیرونی از سردر محتشم و گچبریه، وارد هشتی شده و از آن با دالان طویلی ما رو به حیاط باغچه بیرون هدایت میکنه. ستون های رفیع نمای ساختمان با سرستونهای گچبری شده نظر هر بیننده رو به خود جلب میکنه. ورودی به ساختمان اصلی از طبقه همکف بوده و از طریق یک راه پله مرکزی تازه وارد به سرسرا وارد می شه که دسترسی به همه اتاق های طبقه فوقانی رو میسر می کنه. این ساختمان برای استفاده مسکونی ساخته شده ولی درسال ۱۳۶۹ برای شهرداری تبریز خریداری و بعد از مرمت توسط میراث فرهنگی تبدیل به فرهنگسرای تبریز شده. در این اواخر مرکز ایرانشناسی در آن فعالیت خود رو آغاز 
نموده. ساختمان با بیش از ۱۶۰۰ مترمربع عرصه و دالان ورودی زیبا با قاب بندیهای آجری و سردر شاخص ورودی مزین به گچبری ازخصویات بارز آن میباشد. فرم سردر و گچبری و قاب بندی گچی و آجری رفعت ستونها و نمای سفید یکدست و نمای پرکار آجری ضلع شرقی از مهمترین عوامل تزئینی آن میباشد. این اثر بشماره ۳۲۲۲ در تاریخ ۶/۱۲/۱۳۷۹ در فهرست آثارملی کشور به ثبت رسیده . 
اين خانه كه اكنون محل فعاليت شعبه بنياد ايران شناسي در آذربايجان شرقي است متعلق به اواخر دوره قاجاريه بوده و در اوايل دوره پهلوي بنايي دو طبقه در ضلع غربي حياط بيروني آن احداث شده و بطور كلي مشتمل بر دو طبقه مسكوني و زير زمين در دو بخش بيروني و اندروني مي باشد .
 
ورودي ساختمان در بخش جنوبي آن داراي سردري زيبا با تزيينات گچبري و آجر كاري است كه قسمتهايي از آن آسيب ديده ولي بخوبي مرمت نشده است.
 
دو سكوي سنگي در اطراف در‌‌ِ ورودي ، امكان استراحت را براي كساني كه از راه دور رسيده اند ، فراهم مي آورد . هشت توي ورودي ما را به دالان سرپوشيده اي راهنمايي مي كند .
 
اين دالان نسبتاً طولاني بمانند برزخي ميان خانه و بيرون به ساكنين و صاحبخانه فرصت ميدهد تا هر نوع مشغله فكري و مشکلات خارج از منزل را در طي اين فاصله از ذهن خود بزدايند . درب اختصاصي ساختمان در انتهاي دالان قرار دارد . دالان بعدي كوتاه ولي مورّب بوده بطوريكه عمق آن يعني حياط بيروني بطور كامل ديده نمي شود . اين نوع ويژگي حريم به حريم را تقريباً در همه خانه هاي قديمي مي توان مشاهده كرد .
 
در مبداء حياط بيروني محلّي براي نگــهداري اسب بوده كه اكنون بصورت مسكوني بازسازي شده است حياط بيروني به وسعت 60/9 ×60/21 متر مربع داراي دو باغچه و آبنماي بزرگي است كه روح را تطهير و نشاط لازم را براي ديدار تازه واردين و اعضاي خانواده فراهم مي كند
 
نماي اصلي ساختمان داراي ايواني زيبا با ستون هاي رفيع و سرستونهاي گچبري شده است . ورود به ساختمان اصلي از طبقه همكف واز طريق راه پله مركزي انجام مي گيرد و راهرو ديگري نيز حياط بيروني را از ميان ساختمان به حياط اندروني مرتبط مي سازد .
 
ساختمان اصلي همراه با بناي موجود در ضلع غربي محوطه ، يك مجتمع مسكوني مشتمل بر چهار واحد مرتبط بهم و در عين حال مستقل را براي خانواده فرزندان ذكور در كنار بزرگ خانواده تأمين كرده ، كه نشانگر پيوند عميق و نزديك ميان خويشاوندان در گذشته اي نه چندان دور مي باشد .تالاربزرگ پذيرائي در طبقه بالا ، ارتباط تنگاتنگي با دهليز و اتاقهاي اطراف دارد بطوريكه درجشن ها وميهمانيها ومراسم مذهبي وغيره اين درب ها و پنجره موجود ميان دهليز و پذيرائي باز شده و شرائط كاملاً مناسبي را براي اجتماع افراد بيشتربوجود مي آورد.
 
در حياط اندروني منزل ، باغچه و آب نماي ديگري زينت بخش فضاي آن است كه با هشت توي ديگري در ضلع غربي حياط به معبر شمالي ساختمان يعني درب سرخاب مرتبط مي شود . طاق نماي ورودي بنا از ضلع شمالي بصورت آجر چيني زيبا كار شده و در گذشته صرفاً محل رفت و آمد ساكنين خانه و ارتباط با همسايگان بوده  ، در حاليكه ورودي ضلع جنوبي به سمت چايكنار و بازار تبريز براي رفت و آمد اشخاص و ميهمانان ازحياط بيروني پيش بيني شده است .
 
زيرزمين ساختمان نيز كه اكنون براي ايجاد فضاي نمايشگاهي آماده شده است ، در گذشته براي نگهداري آذوقه ، علوفه و بخشي نيز به آب انبار اختصاص داشته و داراي دو معبر ورودي بوده كه در شرائط اضطراري و احياناً آتش سوزي از اهميّت خاصي برخوردار مي شدند .
 
ساختمان شربت اوغلي با توجه به جهت وزش بادها در تبريز ، بويژه باد شمال بنحوي طراحي و احداث شده كه فضاهاي داخلي آن از گردش طبيعي هوا در جهت شمال به جنوب و شرق به غرب بر خوردار است .
مرمّت بناي خانه در سال 1369 به اهتمام شهرداري تبريز  و توسط مديريت ميراث فرهنگي وقت به اتمام رسيده و  12شهریورماه سال 79  به شماره 3222 در فهرست آثار ملّي ايران ثبت شده است .و.....