پاورپوینت بررسی معماری مدرسه ترکها اصفهان
 آموختن همواره يکی از نيازها و خواسته‎های فطری بشر بوده است. نيازی که انسان، همواره جهت تامين آن، متناسب با سطح فرهنگ و تمدن زيستگاه خود، فضايی خاص آن، پديد آورد و يا بدون نيازمندی و تعلق به مکانی ويژه، به واسطه‎ی عوامل رفتاری در اجتماع و آموزش غيررسمی ‎و عملی، پاسخگوی اين نياز بود. در جامعه‎ی مورد مبحث اين نوشتار يعنی اقوام ايرانی نيز، اين مهم، جايگاهی بس ديرينه دارد. نهاد خانواده، نخستين خاستگاه مقوله‎ی آموزش و پرورش به شمار ‎می‎آمد. در دوران باستان به مرور زمان در سير تحولات تاريخی، علاوه بر اين مکان، نهادهايی مستقل جهت اين مقوله، شکل‌گيری نخستين خود را آغاز نمود. اين نهادهای مستقل، در جوامع نخستين، با عواملی چند از جمله خواسته‎های جامعه، طبيعت و سن نيروها، عوامل سياسی و اجتماعی و... در ارتباط بود. لذا اغلب در کنار نهادهای اداری، مذهبی، بازرگانی و... شکل ‎می‎گرفت تا هدف تعليم و تعلم افراد و نيروهای مورد نياز اين دستگاه‎ها را تامين نمايد. بنا بر مطالب مندرج در متون تاريخی،  اين امر يعنی آموزش، متعلق به اقشار مرفه جامعه بود و در حيطه‎ی وظايف قشر مغان قرار ‎می‎گرفت، گرچه پاره‌‌ای از مردمان عادی نيز از اين امتياز بهره‎مند گشتند به گونه‌‌ای که در دوره‎ی فرمانروايی ديااکو، شکايت‎های خويش را کتبا به دربار شاه عرضه ‎می‎داشتند.

 

اين‎گونه آموزش که بيشتر اختصاص به دوران حکومت مادها  داشت پس از چند قرن – در دوران تسلط دولت قدرتمند هخامنشی ( 559-330ق.م. ) – به يک باره متحول گشت.  ديگر نيروهای محدود آموزش ديده در سيستم قبلی، به هيچ عنوان، پاسخگوی نيازهای امور اداری و کشوری دولت جديد، نبود. لذا آموزش جنبه‎ی عموميت بيشتری يافت و علاوه بر حفظ نقش آموزشی خانواده، به عنوان نهادهای آموزشی ابتدايی، مدارسی نيز در نزديکی کاخ‎های سلطنتی، نهادهای دولتی و آتشکده‎ها و به دور از مراکز پر سر و صدا همچون بازارها، جهت تعليم  مفاهيم راستی و درستی، پارسايی، امانت‎داری و... به اطفال پارسی ِمتعلق به قشر مرفه يا نيمه مرفه،  بنا گرديد. حکيم ابوالقاسم فردوسی نيز در اشاره به نهادهای آموزشی در مجاورت آتشکده‎ها چنين آورده است: