پاورپوینت تحلیل بررسی معماری مسجد ساروتقی اصفهان

فهرست مطالب

مقدمه

مشخصات مسجد ساروتقی اصفهان

تاريخچه مسجد ساروتقی اصفهان

بانی و سازندگان مسجد ساروتقی اصفهان

اطلاعات منابع مدون مسجد ساروتقی اصفهان

سیر تحول مسجد ساروتقی اصفهان

طرح معماري مسجد ساروتقی اصفهان

تصاويرفضاهاي مسجد ساروتقی اصفهان

پلانهاي معماري مسجد ساروتقی اصفهان

نما مقاطع معماري مسجد ساروتقی اصفهان

پرسپکتيو سه بعدي   مسجد ساروتقی اصفهان

منابع

امپراتوری بعدی که بر ایران حکومت کرد، ساسانیان (224 پس از میلاد تا 651 پس از میلاد)، رهبری تغییرات عظیمی را در قلمرو خود برعهده داشت و اصلاحات گسترده کشاورزی را به راه انداخت و فرهنگ ایرانی و دین زرتشتی را احیا کرد. در آن زمان هم شهر و هم منطقه به نام اسپهان یا اسپهان خوانده می شد. این شهر توسط گروهی به نام اسپوهرانان اداره می شد که از هفت خانواده اصیل و مهم سلطنتی ایرانی بودند. شالوده‌های برخی از پل‌های دوره ساسانی در اصفهان نشان می‌دهد که شاهان ساسانی به پروژه‌های بلندپروازانه شهرسازی علاقه داشتند. در حالی که اهمیت سیاسی اصفهان در این دوره کاهش یافت، بسیاری از شاهزادگان ساسانی در این شهر به تحصیل امور دولتی پرداختند و نقش نظامی آن به سرعت توسعه یافت. موقعیت استراتژیک آن در تقاطع راه‌های باستانی شوش و تخت جمشید، آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای اسکان ارتشی دائمی تبدیل کرده بود که هر لحظه آماده لشکرکشی به قسطنطنیه است. واژه‌های «اسپاهان» و «سپاهان» از پهلوی یا پارسی میانه به معنای «محل ارتش» گرفته شده‌اند. اگرچه نظریات زیادی در مورد پیدایش اصفهان ذکر شده است، اما در واقع تا قبل از حکومت سلسله ساسانیان (حدود 224 تا حدود 651 میلادی) اطلاعات کمی از آن وجود دارد. حقایق تاریخی حاکی از آن است که در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم، ملکه شوشاندخت، همسر یهودی یزدگرد اول (حکومت 399–420) مستعمره‌ای از یهودیان را در یهودیه (که به نام یهودیا نیز خوانده می‌شود)، سکونتگاهی در 3 کیلومتری شمال غربی زرتشتیان ساکن کرد. شهر گابایی (نام هخامشی و اشکانی آن؛ گابایی نام ساسانی آن بود که به گی (عربی «جی») خلاصه شد که در کرانه شمالی رودخانه زاینده رود قرار داشت (تاسیس مستعمره نیز به نبوکدرزار نسبت داده می شود، البته کمتر بعید است) . کاهش تدریجی جمعیت گی (جی) و افزایش همزمان جمعیت یهودیه و حومه آن پس از فتح اسلامی بر ایران، منجر به تشکیل هسته شهری شد که قرار بود به شهر اصفهان تبدیل شود. «اسپادانا»، «سپاهان» و «سپاهان» که همگی واژه اصفهان از آنها گرفته شده، به منطقه ای اطلاق می شد که شهر در آن قرار داشت.