پاورپوینت بررسی ترسیم پرسپکتیو در معماری

ترسیم پرسپکتیو سیستمی برای نمایش فضای سه بعدی روی یک سطح صاف است. اصل کلی پشت آن ساده است و ویژگی های بسیاری را با نحوه درک واقعی افراد از فضا و اشیاء در آن به اشتراک می گذارد. این اساساً به چهار معیار به هم پیوسته بستگی دارد که همیشه بر روی تصویر نهایی تأثیر می گذارد: سطح چشم ما هنگام مشاهده صحنه یا شیء، و بنابراین تعیین خط افق، فاصله از صفحه تصویر تا جسم، فاصله از نقطه ایستگاه. نسبت به جسم و مخروط دید، و زاویه جسم نسبت به صفحه تصویر
قانون پرسپکتیو - خطوط موازی که در یک صفحه قرار دارند به نظر می رسد که در نقطه ای از افق (در سطح چشم) همگرا می شوند. نقطه همگرایی ظاهری را نقطه ناپدید شدن (VP) می گویند. این درست است چه ما شیئی را که در یک زاویه قرار گرفته است، مانند ساختمانی که از گوشه دیده می شود ببینیم یا به یک فضا، مانند یک اتاق نگاه کنیم، در اصل، سه شکل اساسی از طراحی های پرسپکتیو وجود دارد که عبارتند از:

• چشم انداز یک نقطه ای

• پرسپکتیو دو نقطه ای

• پرسپکتیو سه نقطه ای

دیدگاه یک نقطه ای (دیدگاه موازی)

پرسپکتیو یک نقطه ای ساختمان یا فضای داخلی را با یک ضلع موازی با صفحه تصویر (عمود بر خط دید ناظر) به تصویر می کشد. تمام خطوط عمودی و افقی در این صفحات عمودی و افقی باقی می مانند، در حالی که اضلاع موازی در حال عقب نشینی با خطوط همگرا به یک نقطه واحد به نام نقطه ناپدید شدن (VP) تشکیل می شوند که معمولاً در داخل نما قرار می گیرد. تصاویر در شکل های 4.18 و 4.19 نمونه هایی از پرسپکتیوهای معمولی یک نقطه ای هستند.
برای تنظیم یک پرسپکتیو یک نقطه ای، گوشه های ارتفاع را به نقطه ناپدید شدن متصل کنید و از طریق خطوط دید در پلان، عمق را مشخص کنید. پرسپکتیوهای یک نقطه ای اغلب برای ترسیم فضای داخلی استفاده می شوند، زیرا تصویری دقیق از دیوار رو به رو را ارائه می دهند، علاوه بر مشاهده هر دو دیوار جانبی عقب نشینی.
نقشه های طراحی داخلی چینگ
ترسیم پرسپکتیو اساساً به سطح چشمان ما هنگام مشاهده یک منظره یا شی (افق) و فاصله ما از جسم بستگی دارد. هنگام مشاهده یک شی که زیر خط افق قرار دارد، قسمت بالایی جسم قابل مشاهده خواهد بود. . هنگام مشاهده شیئی که بر خط افق تقسیم شده است، نه بالا و نه پایین قابل مشاهده نخواهد بود. جایی که جسم بالاتر از سطح چشم باشد، پایین جسم قابل مشاهده خواهد بود. (از چینگ، فرانسیس دی کی، با جوروسک، استیون پی، طراحی طراحی، ون نوستراند راینهولد، نیویورک، 1998)
شکل 4.15 ترسیم پرسپکتیو اساساً به سطح چشمان ما هنگام مشاهده یک منظره یا شی (افق) و فاصله ما از جسم بستگی دارد. هنگام مشاهده یک شی که زیر خط افق قرار دارد، قسمت بالایی جسم قابل مشاهده خواهد بود. . هنگام مشاهده شیئی که بر خط افق تقسیم شده است، نه بالا و نه پایین قابل مشاهده نخواهد بود. جایی که جسم بالاتر از سطح چشم باشد، پایین جسم قابل مشاهده خواهد بود. (از چینگ، فرانسیس دی کی، با جوروسک، استیون پی، طراحی طراحی، ون نوستراند راینهولد، نیویورک، 1998)
دیدگاه دو نقطه ای
در پرسپکتیو دو نقطه ای، عمودی خطوط عمودی حفظ می شود، اما هر دو مجموعه اصلی خطوط افقی مایل به صفحه تصویر هستند، و هر دو مجموعه نقاط ناپدید خود را دارند . فاصله ما از جسمی که در یک زاویه دیده می شود تعیین می کند که نقاط ناپدید کننده در افق کجا قرار دارند. برای تنظیم یک پرسپکتیو دو نقطه ای، خط ارتفاع گوشه را به نقاط ناپدید راست و چپ متصل کنید و با خطوط دید در پلان، عمق جسم را مشخص کنید. ساختن یک نمای پرسپکتیو دو نقطه ای اساساً مانند پرسپکتیو یک نقطه ای است با این تفاوت که شما باید دو نقطه ناپدید را ایجاد کنید. سایه و سایه اغلب در نقاشی های پرسپکتیو استفاده می شود تا درک بهتری از عمق و فرم یک فضا یا شی به ما بدهد. ترسیم سایه ها و بازتاب ها هر دو از قوانین تغییر ناپذیر پرسپکتیو پیروی می کنند.و....