این مطالعه به بررسی چگونگی تأثیر نظریه ساختارشکنی بر طراحی معماری در ویژگیهای معنایی، فیزیکی و فنی ساختمانها میپردازد و ابزار ارزیابی جدیدی را برای اندازهگیری معیارهای کلیدی ساختارشکنی در هر ساختمان پیشنهاد میکند. مروری بر سبک های معماری معاصر مفاهیم فلسفی جدیدی مانند ساختارشکنی در قلمرو نظری را دنبال می کند. در این پژوهش، پس از مروری بر فلسفه ساختارشکنی، ابزار ارزیابی بر اساس ویژگیهای ساختمان و معیارهای ساختارشکنی تنظیم شده است. با استفاده از این ماتریس، چندین ساختمان دیکانستراکشن معروف از دو منظر با توجه به طراحان و بر اساس معیارهای ساختارشکنی مورد ارزیابی قرار میگیرند.اگر ساختارشکنی را تعریف کنیم، به معنای واقعی کلمه به شکستن یا تخریب یک ساختار ساخته شده ترجمه می شود، خواه به دلایل ساختاری باشد یا صرفاً اقدامی برای شورش. شاید به همین دلیل است که بسیاری از جنبش ساختارشکنی سوءتفاهم می کنند.
ساختارشکنی در واقع یک سبک معماری جدید نیست و نه یک جنبش آوانگارد علیه معماری یا جامعه است. نه از «قوانین» پیروی می کند و نه زیبایی شناسی خاصی کسب می کند و نه عصیان در برابر معضل اجتماعی است. این آزادسازی امکانات بی نهایت بازی با فرم ها و حجم ها است.
فهرست مطالب
مقدمه
مکتب فکری Déconstruction (واسازی)
اصول فکری مکتب دیکانستراکشن
تاریخچه سبک دیکانستراکشن
ویژگی و خصوصیات معماری دیکانستراکشن
طراحی به سبک دیکانستراکشن
معماران برجسته سبک دیکانستراکشن
پیتر آیزنمن (تحصیلات، آثار، اندیشه و سبک معماری آیزنمن)
معماری دیکانستراکشن در ایران
مسجد امام رضا (ع) تهران نمونه معماری دیکانستراکشن
موقعیت قرار گیری سایت مجموعه،
کانسپت پروژه، عملکرد های فضایی
هویت تاریخ معماری اسلامی و پارسی
گالری تصاویر و نقشه های مسجد امام رضا)
ایستگاه آتش نشانی ویترا
کتابخانه مرکزی سیاتل
مرکز هنرهای بصری وکسنر
موزه گوگنهایم بیلبائو
تالار کنسرت والت دیزنی
خانه رقصان (پراگ)
سالن اپرای گوانگژو