پاورپوینت بررسی سبک معماری تامیل نادو

تامیل نادو به دلیل معماری معبد باستانی خود شناخته شده است. نزدیک به 33000 معبد باستانی، که بسیاری از آنها حداقل 800 تا 2000 سال قدمت دارند، در سراسر تامیل نادو پراکنده یافت می شوند. طبق گزارش هیئت موقوفات هندو تامیل نادو، 38615 معبد وجود دارد. بسیاری از بزرگترین معابد هندو در اینجا اقامت دارند.[2] این معابد که با معماری پیچیده، انواع مجسمه‌ها و کتیبه‌های غنی پر شده‌اند، جوهر فرهنگ و میراث سرزمین تامیل هستند و سوابق تاریخی حداقل به 3000 سال می‌رسد.

این ایالت همچنین مملو از تعداد زیادی مخازن معبد است. این ایالت دارای 2359 مخزن معبد واقع در 1586 معبد و همچنین تلاقی بسیاری از سبک های معماری، از معابد باستانی گرفته تا سبک هندو-ساراسنی (پیشگام در مدرس) دوران استعمار، کلیساها و مساجد، تا فولاد و کروم قرن بیستم است. از آسمان خراش ها.[3]
تاریخ

در سرتاسر تامیل نادو، یک پادشاه ذاتاً الهی تلقی می شد و دارای اهمیت مذهبی بود.[4] پادشاه "نماینده خدا بر روی زمین" بود و در "کویل" به معنای "محل اقامت خدا" زندگی می کرد. کلمه مدرن تامیل برای معبد کوویل است. عبادت عنوانی نیز به پادشاهان داده می شد.[5][6] واژه‌های دیگر برای پادشاه مانند «کو» («شاه»)، «ایِنایی» («امپراتور») و «آندآور» («فاتح») اکنون در درجه اول به خدا اشاره دارد.[7] Tholkappiyar از سه پادشاه تاجدار به عنوان "سه تاجدار بهشت" یاد می کند.[8] در جنوب دراویدی زبان، مفهوم پادشاهی الهی منجر به بر عهده گرفتن نقش های اصلی توسط دولت و معبد شد.[9]
معماری دوره سنگام

از سال 580 قبل از میلاد تا 300 پس از میلاد، بزرگترین دستاوردهای پادشاهی های اولیه چولا، چرا و پادشاهی پاندیان شامل زیارتگاه های آجری به خدایان موروگان، شیوا، امان و ویشنو بود. چندین مورد از آنها در نزدیکی آدیچانالور، کاوریپومپوهارپاتینام و مهابالی پورام کشف شده است و نقشه های ساخت این مکان های عبادت تا حدی در اشعار مختلف ادبیات سنگام به اشتراک گذاشته شده است. یکی از این معبدها، معبد Saluvannkuppan Murukan،[10] که در سال 2005 کشف شد، از سه لایه تشکیل شده است. پایین ترین لایه، متشکل از زیارتگاه آجری، یکی از قدیمی ترین در نوع خود در جنوب هند است و قدیمی ترین زیارتگاهی است که به موروکان اختصاص یافته است. این یکی از تنها دو معبد آجری قبل از پالاوا هندو است که در این ایالت یافت می شود، دیگری معبد Veetrirundha Perumal در Veppathur است که به لرد ویشنو اختصاص یافته است. سلسله های تامیلاککام اوایل قرون وسطی گسترش یافتند و اضافات ساختاری بسیاری از این زیارتگاه های آجری ایجاد کردند. مجسمه‌هایی از هنر اروتیک، طبیعت و خدایان از معبد Ranganathaswamy و معبد Kallazhagar مربوط به دوره Sangam هستند. بسیاری از معابد این زمان بر روی آجر یا سنگ گرانیت ساخته شده‌اند، اما به دلیل ویرانی‌های ناشی از تهاجم امپراتوری سلطان دهلی به رهبری مالک کافور، تا دوران مدرن باقی نماندند.و....