نئو اکسپرسیونیسم یک جنبش هنری معاصر است که در اواخر دهه 1970 و 1980 بر دنیای هنر مسلط شد. به شدت تحت تأثیر اکسپرسیونیسم آلمانی و اکسپرسیونیسم انتزاعی، نئواکسپرسیونیسم با ضربات قلم موی خام و رسا و رد ترکیب سنتی مشخص شد.

نئو اکسپرسیونیسم که با نام‌های Neue Wilden (Fauves جدید) در آلمان، Transavanguardia (Transavantgarde) در ایتالیا، و Figuration Libre در فرانسه شناخته می‌شود، آخرین جنبش بین‌المللی مهم در هنر مدرن محسوب می‌شود.

جنبش نئواکسپرسیونیستی با اولین نمایشگاه انفرادی هنرمند آلمانی الاصل گئورگ بازلیتز در برلین در سال 1963 آغاز شد. نقاشی های بازلیتز از پیکرهای انسانی تحریف شده آنقدر تکان دهنده بود که توسط پلیس مصادره شد. در اوایل دهه 1980، نئو اکسپرسیونیسم بر بازار هنر مسلط شد، تا حدی به دلیل جنون رسانه ای که هنرمندان آن را احاطه کرده بود، مانند ژان میشل باسکویا و دیوید سال از نیویورک و ساندرو چیا و انزو کوچی از ایتالیا.
3 ویژگی های نئو اکسپرسیونیسم

نقاشان نئو اکسپرسیونیست از استانداردهای ترکیب بندی و طراحی که توسط مینیمالیسم و هنر مفهومی تعریف شده بود فاصله گرفتند. برخی از ویژگی های تعیین کننده نئو اکسپرسیونیسم عبارتند از:

     1. رنگ پررنگ. نئو اکسپرسیونیست ها به خاطر رنگ های تند خود و اجرای نقوش برگرفته از هنر پاپ، اکسپرسیونیسم آلمانی، سوررئالیسم، کوبیسم و فوویسم معروف بودند.
     2. قلم موی رسا. جنبش نئواکسپرسیونیستی متشکل از هنرمندان جوانی بود که به کارهای بزرگ، قلم موی بیانی و موضوع فیگوراتیو علاقه داشتند.
     3. اشارات تاریخی. نئو اکسپرسیونیست ها تصاویر تاریخی و اساطیری را در نقاشی های خود گنجانده اند. به همین دلیل، برخی از محققان در دنیای هنر معتقدند که نئواکسپرسیونیسم کاتالیزوری برای گذار از مدرنیسم به پست مدرنیسم بود و هنر معاصر را به شکلی که امروز می شناسیم شکل داد.

4 اثر هنری نئو اکسپرسیونیست معروف

زیر چتر هنر نئو اکسپرسیونیستی، سبک های متعددی پدیدار شد. بهترین راه برای درک وسعت نئواکسپرسیونیسم، در نظر گرفتن نقاشی های فردی است.

     1. Adieu اثر گئورگ بازلیتز (1982): این اثر دارای پس زمینه شطرنجی زرد روشن و دو شکل وارونه است. بازلیتز در اواخر دهه 1960 شروع به بررسی چهره های وارونه کرد و این موتیف را برای سال ها ادامه داد. در Adieu، بازلیتز در حالی که کار می کرد، چهره ها را از هم دورتر و دورتر می کرد.
     2. دانش آموز پراگ نوشته جولیان اشنابل (1983): اشنابل با استفاده از لایه های سنگین رنگدانه بر روی صفحات شکسته و شاخ های چسبانده شده به صفحه چوبی، عناصر روزمره را با شکوه در این قطعه ترکیب کرد.
     3. Margarethe اثر Anselm Kiefer (1981): این قطعه با الهام از آثار شاعر رومانیایی Paul Celan که تجربه دلخراش او در اردوگاه کار اجباری نازی ها را بازگو می کند، بینندگان را به تفکر در مورد تراژدی هولوکاست ترغیب می کند. استفاده کیفر از کاه به عنوان ماده در این نقاشی نشان دهنده ماهیت انعطاف پذیر و شکننده زندگی است.
     4. آلبا اثر فرانچسکو کلمنته (1997): این پرتره از همسر هنرمند، آلبا، سوژه را در حالت درازکش تحریف شده قرار می دهد. ژست او احساس می کند که از واقعیت جدا نیست، آلبا را در فضایی محدود قرار می دهد و توهم زیبایی را زیر سوال می برد.


فهرست مطالب

اين نهضت واکنشی بود نسبت به تحولات جوامع

صنعتی که هنرمند به بيان احساسات درونی

خويش در قبال نقد و رد ويژگيهای تازه عصر

صنعت می پرداخت .

«۱۹۱۰ تا ۱۹۲۵ ميلادی»

شعارهای هنرمندان اکسپرسيونيست

نفی بورژواها

نفی تاريخ

نفی وضعيت موجود و اعتقاد به اصالت فرد

تقدس ادراک حسی

انتظار ظهور انسان جديد

آفرينش و خلاقيت به عنوان تظاهر الهامات متعالی

ويژگيهای معماری نئواکسپرسيونيسم

خرد گريزی و فانتزی بودن
راديکاليسم
عصيـان در مقابل قواعـد کليشه ای
پشت سر گذاشتن قواعد فونکسيوناليسم
زيبايي شناسی کوبنده و تناسبات اغراق آميز
به کارگيری حرکتهای رها و پلاستيک
سعی در القای احساسات
برتری قالب بر محتوا
جهان فرمهای انتزاعی
طرحهای خشن و اکسپرسيو
تناسبات اغراق آميز
پرسپکتيوهای چند مرکزی پيچيده
احجام دگرگون شده
ترکيب احجام نوک تيز کشيده يا منحنيهای تصور ناپذير
نفی فرمهای کلاسيک و کمال يافته ، خردگرا و قانونمند