معماری متحرک یا دینامیک، شاخه‌ای نوین از طراحی معماری است که در آن ساختمان‌ها قابلیت تغییر شکل یا حرکت دارند. این نوع معماری با بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته، به‌ویژه سیستم‌های هوشمند و انرژی‌های تجدیدپذیر، به سازه‌ها امکان می‌دهد تا به شرایط محیطی، نیازهای کاربران یا اهداف زیبایی‌شناسانه واکنش نشان دهند. برج داوینچی در دبی یکی از نمونه‌های شاخص این سبک است که هر طبقه آن به‌صورت مستقل می‌چرخد. در ایران نیز نمونه‌هایی چون خانه متحرک در منطقه دروس تهران، آغازگر این نوع تفکر معماری بوده‌اند. طراحی‌های دینامیک اغلب با بهره‌گیری از انرژی خورشیدی و بادی، به سمت خودکفایی انرژی حرکت می‌کنند. این سبک معماری نه‌تنها به صرفه‌جویی در مصرف منابع کمک می‌کند، بلکه امکان تنوع در فرم و انعطاف‌پذیری در کاربری فضاها را فراهم می‌آورد. آینده معماری، بی‌تردید در تلفیق هوشمندی، حرکت و پایداری محیط‌زیستی خواهد بود و معماری متحرک یکی از مسیرهای پیش‌روی آن است.