فهرست مطالب
ارسی
تاریخ هنرارسی سازی
ارسي در معماري سنتي ايران
پنجره های ارسی در معماری ایران
كاركرد سطح مشبك پنجره هاي ارسی
اثرات و دلايل استفاده از پنجره هاي ارسي
نصب ارسی ها
ویژگی های ساخت ارسی
خوانچه پوش
استفاده از قوسهاي خوانچه پوش در سبک سازي سقف
گره چینی
گره چيني چوب
آجر کاري و گره چيني
منابع
اُرُسی از عناصر معماری ایرانی و پنجرهٔ مُشـَبَّکی است که به جای گشتن بر روی پاشنه گرد، بالا میرود و در محفظهای که روی آن قرار گرفته جای میگیرد و در اشکوب کوشکها و پیشان و رواق ساختمانهای سرد سیر بسیار دیده میشود. نقش شبکهٔ ارسی مانند پنجرهها و روزنهای چوبی است و نمونههای زیبای آن در خانههای کهن اصفهان و کاشان و یزد (و انواع جدیدترش در تهران) بسیار است.[۱]
دربارهٔ ریشه این واژه اختلاف نظر وجود دارد. به نوشته پیرنیا (ص ۳۵۵–۳۵۶) اور به معنای بالاست و اُرسی یعنی پنجرههایی با لنگههای بازشو بالارونده. بنا به گفته فره وشی این کلمه از ارو یا (arus) پهلوی گرفته شده و به معنای سفید و روشنایی است.
بنجامین در وصف این نوع پنجره در سفرنامه خود مینویسد: ایرانیان به جای آنکه برای اتاقهای خود به شیوه غربی چندین پنجره بسازند، همه را یکجا جمع کرده یک پنجره بزرگ یا در که از سقف تا کف اتاق میرسد برای اتاق در نظر میگیرند و این پنجره بزرگ را با قابهای مختلف به سه یا چهار قسمت تقسیم میکنند و در هر قسمت با به کاربردن شیشههای رنگی کوچک، نمای خارجی و داخلی زیبایی برای اتاق فراهم میآورند. ارسی در شهرهای مختلف نامهای گوناگونی دارد؛ برای نمونه در یزد به «درهای شکم پاره» و در قزوین به «درهای چند چشم» موسوم است از جمله بناهای دارای ارسی میتوان به ارگ کریمخانی، خانه محتشم، بنای دیوانخانه و باغ دولتآباد اشاره کرد (عطارزاده، ص ۳۴).