مدرسه ي بوزآر:
به رخ كشيدن جلال و جبروت پادشاهي و ساختن ساختمان هاي مجلل و گشودن و احداث خيابان هاي عريض و طويل در پاريس را كه از جمله جزء اقدامات بارون اوسمان مدير كل فني شهرداري پاريس بين سال هاي 1853 و 1869 بود بايد در شمار سبك بوزار آورد كه رابطة مستقيم با مدرسه بوزار ندارد.
آكادمي بوزار يكي از آكادمي هاي پنج گانه اي بود كه در قرن هفدهم و هيجدهم در ادامه آكادمي هاي سلطنتي كه پس از انقلاب كبير انستيتو دُفرانس ناميده شد به وجود آمدند. آغاز اين آكادمي به سال 1648 باز مي گردد و پايه گذار آن نقاشي بود به نام شارل لوبرون كه بعداً نقاش اعظم دربار لويي چهاردهم شد.
مدرسه بوزار كه موردنظر ماست از نظر اداري تابع آكادمي بوزار بود ولي با آن يكي نبود. آكادمي مقرراتي خاص داشت و اعضاي آن مادام العمر عضويت آكادمي را داشتند و به تعبيري راه ون رسم هنري فرانسه را در زمينه نقاشي، تنديسگري و معماري معلوم مي كردند. اما مدرسه بوزار كه در آن نقاشي، تنديسگري و معماري تدريس مي شد، مثل هر مدرسه ديگري مركب از استادان، شاگردان و اعضاي اداري بود.
مدرسه ي هنرهاي زيباي بوزار در سال 1819 ميلادي تاسيس شد ولي سابقه ي ان در معماري فرانسه به سال 1671 ميلادي زمان لويي چهاردهم برمي گردد كه بازسازي كاخ ها و ساختمان هاي مهم را در فرانسه آغاز كرد . هدف مدرسه ي هنرهاي زيبا شكل دهي به معماري جهاني بود كه اين شكل گيري ريشه در معماري رنسانس و قرن 17 فرانسه داشت. نمونه اي از زيبايي شناسي مدرسه ي بوزار را مي توان در كليساي صوفلو ديد . طرح كلي اين كليسا تلفيقي از مكعب ها و مستطيل هاست. تلفيق مكعب و نحوه ي قرار گيري آن و به كار گيري ستون ها يادآور آموزش هاي مدرسه ي بوزار فرانسه است. در واقع تا اوايل قرن نوزدهم فرهنگ خاصي در مورد سيستم طراحي هنرهاي زيباي بوزار وجود داشت و آن يعني استفاده از يك حجم اصلي و تقسيم بندي شبكه اي آن و تنديس گونه بودن حجم و تاكيد روي نقطه ي ديد ناظر بود . اين گونه نگرش به معماري را تماما مي توان از نقشه ها و تصاوير كشيده شده ي دانشجويان مدرسه ي بوزار استنباط كرد . برنامه ي آموزش بوزار با يك دوره در سطح اول كه حدودا 2 تا 4 سال طول مي كشيد آغاز مي شد. دانشجويان در اين دوره با رياضيات ترسيم دستي پرسپكتيو و اصول اوليه ي معماري آشنا مي شدند. و در صورت موفقيت در امتحان نهايي مي توانستند به عنوان دانشجوي بوزار ادامه ي تحصيل دهند. ادامه ي تحصيل و ورود به بوزار براي دانشجويان فرانسوي و خارجي بين سنين 15 و 16 ساله آزاد بود . ولي دانشجو مي توانست در نهايت هنگامي از مدرسه فارغ التحصيل شود كه تمام امتحانات را گذرانده باشد. در واقع 12 تا 15 سال طول مي كشيد تا فردي به عنوان معمار كامل فارغ اتحصيل شود . دانشجويان در 2 سطح آموزش مي ديدند. يك سطح نظري كه در كلاس هاي درس ارائه مي شد و سيستمي عملي كه به صورت كارگاهي بود و زير نظر معماران ماهر برگزار مي گرديد. آموزش به اين صورت بود كه كار 3 سال اول مطالعات تحليلي از ساختمان هاي قديمي در رم و فرانسه و سال چهارم بازسازي يكي از آنها به صورت كامل بود . هدف اين دوره ياد آوري معماري گذشته