خلاصه مقاله:
 
مكان يابي شهري درتمامي جوامع بشري نشان داده است كه آب به عنوان يك عنصر حياتي و مادي درشكل گيري شهرها موثربوده اهست به علت اهميت بسياراب به عنوان عنصري مهم درزندگي مادي و ساختارزيست محيطي انسان افزوده شدن بعدمعنوي و ارزش نهادن به اين عنصرازطرف جامعه درطي زمان امري طبيعي به نظر مي رسد دراين تحقيق به روش توصيفي تحليلي درابتدا به بررسي معنا و مفهوم آب درمعماري و چگونگي استفاده ازاين نماد درالقاي مفاهيم معنوي پرداخته و سپس با روش توصيفي مقايسه اي به تشابهات و تفاوت هاي اين مفهوم دردوره قبل و بعدازاسلام پرداخته ميشود نتايج بدست آمده نشان داد كه آب به همراه خاك اتش و هوا به عنوان عناصرچهارگانه تشكيل دهنده جهان هستي به شمار ميرود درواقع طرز برخورد با آن و معماري آن نشان دهنده نوع برداشت و ميزان درك هنرمندان و معماران آن منطقه مي باشد اين تفاوت نيز وابسته به ميزان دسترسي به آب نيز مي باشد. فرضيه بدست آمده نشان ازاهميت مفهوم آب ازگذشته تا به امروز و بغير ازجنبه مادي بعدمعنوي كه نمادي اززندگي مي باشد دارد.