دتایل اتصال زمین برق گیر - جزییات اجرایی اتوکد برق گیر

صاعقه گیر یا صاعقه رسان (انگلیسی انگلیسی) میله ای فلزی است که بر روی سازه نصب می شود و به منظور محافظت از سازه در برابر صاعقه است. اگر رعد و برق به سازه برخورد کند، به احتمال زیاد به میله برخورد کرده و از طریق سیم به زمین هدایت می شود، نه اینکه از سازه عبور کند، جایی که می تواند باعث آتش سوزی یا برق گرفتگی شود. میله های صاعقه را فینیال ها، پایانه های هوایی یا دستگاه های ختم ضربه نیز می نامند.

در سیستم حفاظت در برابر صاعقه، صاعقه گیر جزئی از سیستم است. صاعقه گیر برای انجام عملکرد حفاظتی خود نیاز به اتصال به زمین دارد. میله های صاعقه به اشکال مختلف از جمله توخالی، جامد، نوک تیز، گرد، نوارهای مسطح یا حتی برس مانند هستند. اصلی ترین ویژگی مشترک همه صاعقه گیرها این است که همه آنها از مواد رسانا مانند مس و آلومینیوم ساخته شده اند. مس و آلیاژهای آن رایج ترین مواد مورد استفاده در حفاظت در برابر صاعقه هستند

اولین میله صاعقه گیر مناسب توسط پدر پروکوپ دیویش، کشیش و دانشمند چک، اختراع شد که در سال 1754 یک میله صاعقه گیر زمین دار نصب کرد. زمین. دستگاه آزمایشی او، معروف به «ماشین آب و هوا»، پیش از آزمایش‌های شناخته‌شده‌تر بنجامیم فرانکلین بود.فرانکلین، که از کار دیویش بی‌اطلاع بود، به‌طور مستقل طراحی میله برق‌گیر خود را توسعه داد و رایج کرد، که به طور گسترده در سراسر اروپا و آمریکای شمالی مورد استفاده قرار گرفت. مشارکت فرانکلین به طور قابل توجهی درک و کاربرد سیستم های حفاظت در برابر صاعقه را ارتقا داد، اگرچه کار مفهومی قبلی دیویش نقطه عطف مهمی در تاریخ مهندسی ایمنی برق است.