رابطه اقلیم و آسایش انسان به طور مستقیم با شرایطی که از نظر فیزیولوژیکی به رفاه ما کمک می‌کند، ارتباط دارد. اقلیم، که به الگوهای آب و هوایی بلندمدت اطلاق می‌شود، به طور مستقیم بر احساسات و تعاملات ما با محیط اطرافمان تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، زمانی که دمای هوا خیلی گرم یا سرد باشد، بدن ما ممکن است در حفظ تعادل حرارتی مشکل پیدا کند. به عبارت دیگر، انسان‌ها زمانی احساس راحتی می‌کنند که شرایط محیطی به بدنشان اجازه دهد تا دما را به درستی تنظیم کند. این مسئله به ویژه در فضاهایی مانند خانه‌ها و محل‌های کار اهمیت دارد که آسایش حرارتی یکی از عوامل اصلی تأثیرگذار بر بهره‌وری و سلامتی ماست. زمانی که دما، رطوبت و حرکت هوا به درستی تنظیم شوند، ما احساس راحتی حرارتی می‌کنیم، وضعیتی که در آن نه خیلی گرم هستیم و نه خیلی سرد. درک صحیح این عوامل برای طراحی فضاهایی که به رفاه انسان کمک می‌کنند، ضروری است.
در محیط‌های شهری، نوسانات دمایی در ساختمان‌ها که به اثر جزیره گرمایی شهری معروف است، می‌تواند باعث افزایش ناراحتی شود و دماهای گرم را غیرقابل تحمل‌تر کند. برای مثال، ساختمان‌هایی که عایق‌بندی مناسبی ندارند یا نور خورشید زیادی دریافت می‌کنند، می‌توانند باعث گرم شدن زیاد فضاهای داخلی شوند که این امر منجر به هدررفت انرژی و ناراحتی می‌شود. طراحی صحیح ساختمان‌ها می‌تواند این اثرات را با استفاده از عناصری همچون تهویه مناسب، سایه‌بان‌ها و عایق‌بندی کاهش دهد که به تنظیم دمای داخلی و بهبود سطح آسایش کمک می‌کند. علاوه بر این، درک محیط حرارتی، از جمله عواملی چون گرمای تابشی و جریان هوا، می‌تواند تفاوت زیادی در تضمین راحتی انسان‌ها ایجاد کند. این ارتباط بین اقلیم و راحتی اهمیت طراحی دقیق و برنامه‌ریزی برای ایجاد فضاهایی که رفاه و کارایی را بهبود می‌بخشد، به ویژه در شرایطی که تغییرات اقلیمی چالش‌های جدیدی برای آسایش انسان به همراه می‌آورد، نشان می‌دهد.