بخشی از مطلب
در سال 1934 میلادی بود که دولت ایران که در آن زمان تحت کنترل رضاشاه، اولین پادشاه سلطنت پهلوی بود، ارزش فرهنگی و ادبی فردوسی را به رسمیت شناخت و آرامگاهی دائمی به افتخار وی برپا کرد. جشن هزاره ای نیز برای این شاعر برگزار شد که از چندین کشور از جمله تاجیکستان شوروی، هند، ارمنستان و اروپا (آلمان، فرانسه، انگلستان) دعوت شده بودند نقش برتر پارس . وجوهی جمع آوری شد که عمدتاً کمک های علمای پارسی بود تا امکان ساخت مجسمه ای برای شاعر در محل آرامگاه او فراهم شود. پس از انقلاب اسلامی، ناامیدی از شاه ایران تقریباً منجر به تخریب مقبره توسط انقلابیون شد.
این مقبره در ابتدا توسط معمار ایرانی حاج حسین لرزاده طراحی شده است که علاوه بر آرامگاه فردوسی، 842 مسجد و همچنین کاخ اختصاصی رامسر، بخشی از تزئینات کاخ مرمر، مسجد امام حسین در تهران، ساخته شده است نقش برتر پارس . مسجد مطهری و بخشهای مختلف حرم حضرت سیدالشهداء در کربلای عراق.[5] طرح کنونی سازه عمدتاً به کریم طاهرزاده نسبت داده شده است که طرح قدیمی گنبدی شکل لرزاده را با طرح مکعبی مدرن جایگزین کرد.


فهرست مطالب

چکیده

مقدمه

آرامگاه فردوسی

مقدمات ساخت آرامگاه

اشعار فردوسی

پیشینهٔ آرامگاه

تاریخچهٔ ساخت و بازسازی

آرامگاه فردوسی، سال ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۳

لیط بخت‌آزمایی برای مشارکت در ساخت آرامگاه فردوسی

ویژگی‌های معماری مجموعه

بنای آرامگاه

معماری بیرونی

معماری درونی

نمایی از درون آرامگاه

منابع