بررسی تاریخ تحول معماری نیمه اول قرن بیستم
 
تکنولوژی ، عنصر اصلی ایجاد انقلاب در معماری
 
  ارزیابی سده بیستم، از آنجا که ما آخرین سالهایش را از سر می گذاریم و نتیجتاً در شکل گیری ما مؤثر است، احتمالاً از ارزیابی و توصیف هر سده دیگری در تاریخ بشر دشوارتر است. کاربست فولاد و بتون در ساختمان ها، که فقط بخشی از آن در اواخر سده نوزدهم شناخته شده بود، در سده بیستم به مراحل کمال می رسد. معماری مانند نقاشی و پیکرتراشی، در اثر استفاده از مصالح صنعتی و سرمشق حاصل از اجرای کار صرفاً تخصصی توسط ماشینها، دستخوش انقلاب شد. تضادهای بنیادی و حرکت در جهت خلاف سنت ها، سبک هایی در معماری، به وجود آوردند که در گذشته بی سابقه بودند. معماری همراه با تمام هنرهای دیگر، در زیر سیطره تکنولوژی نوین قرار می گیرد. معماران صاحب نبوغ از ماشین و قدرت بالقوه اش برای الهام گرفتن اشکال نو، استقبال کردند. به بیان درست تر معماری و مهندسی به هم نزدیک تر شد. در هر حال ما در تاریخ معماری نوین چشمگیرتر از گذشته با نوعی تضاد بین کشش فردی هنرمند به تجربه شخصی و نیاز به طرحهای گسترده، عمومی و غیرشخصی که یک شکلی را بر شهرهای بزرگ تحمیل می کنند، روبه رو می شویم.
تاریخ تحول معماری هنر نوین (آرت نووو) : / سیر تکامل و نابودی آن
 
  ما در معماری نمایشگاهی و ساختمان های تجاری ریچارد سن و سالیوان شاهد  حرکت در جهت یک معماری عملاً مفید با ابعاد بسیار بزرگ و گنجایش هزاران نفر بوده ایم. استخوان بندی های فلزی ساختمان های آمریکائیان، مانند کتابخانه سنت ژنویو اثر لابروست، در نُسجی پوشانیده شده بودند که سبک های سنتی را به یاد  می آورند، هر چند سالیوان عمیقاً به طراحی تزئینات معماری مستقل از سنت علاقه مند بود. از این لحاظ او نماینده بزرگ آمریکا در یک جنبش بین المللی بود که فرانسویها آن را آرت نووو (هنر نوین) می نامیدند.
 
  هنر نوین با دوره پست امپرسیونیسم از ۱۸۹۰ تا جنگ جهانی اول و اساساً یک سبک تزئینی متنی بر شکل های موجودات طبیعی، مخصوصاً شکل های القا کننده حرکت و رشد بود. کارمایه غالب و مشخص کننده آن یک خط مواج، سیال و مارپیچ است که به گرد اجزای ساختمان می پیچید یا از آن بالا می رود و به پیچک های کشیده ختم می شود. این سبک به سادگی در ساختمان های فلزی سبک، به کار بسته شد و مخصوصاً در خانه های شخصی بود مورد استفاده قرار گرفت.
 
فرانک لویدرایت / مبتکرترین شخصیت در تکامل معماری نوین
 
  در پایان سده نوزدهم و آغاز سده بیستم، عصر آزمایش گری به روی معماری گشوده شد. برجسته ترین و مبتکرترین شخصیت در تکامل معماری نوین بدون تردید، فرانک لویدرایت است. رایت که به معماری به عنوان پدیده ای «طبیعی» اعتقاد داشت و آن را طرحی نامتقارن در محیط طبیعی می دانست، می کوشید وحدتی آلی (طبیعی) بین نقشه، ساختمان، مصالح کارو محل ساختمان ایجاد کند. شهرت رایت در اروپا، مخصوصاً در هلند و آلمان خیلی سریعتر از آمریکا انتشار یافت. در سال ۱۹۱۰، انتشار مجموعه ای از کارهای رایت در برلین، بر شتاب نابودی آرت نووو افزود و هنرمندان جوان را به مسیر تازه باز گردانید.
بررسی تاریخ تحول معماری نیمه اول قرن بیستم