پاورپوینت بررسی پردیس معماری Politecnico di Milano میلان، ایتالیا

 طراحی اتاویو دی بلاسی، بر اساس طرح‌های رنزو پیانو، سازماندهی مجدد فضاهای مجموعه Via Bonardi است که در دهه‌های 1950 و 1960 از مشارکت‌های طراحی Gio Ponti، Piero Portaluppi و Giordano Forti استقبال کردند. از منظر معماری، این پروژه اساسا شامل قرار دادن سه ساختمان جدید در این زمینه بود. معمار دی بلاسی آگاهانه تصمیم گرفت که سازه های جدید را به سازه های موجود مرتبط نسازد و به جای آن بر راه حل های تکنولوژیکی و مصالح معاصر تمرکز کرد.
مرکز این پروژه پارتر سنگفرش شده جدید است که تقریباً 8000 متر مربع مساحت دارد و شامل 130 گیاه جدید است: راه حلی که اجازه می دهد فضاهای دانشگاه با فضاهای شهری در هم آمیخته شود، ایده ای که مخصوصاً برای رنزو پیانو و اعتقاد او به آن عزیز است. طراحی "تصله ای"
ساختمان‌های جدید تقریباً 4200 متر مربع را پوشش می‌دهند، تا حدی زیر زمین و دارای سالن‌هایی برای حدود 800 دانش‌آموز هستند. قلب پردیس آموزشی، آزمایشگاه مدل معماری (LABORA) است، مجموعه‌ای که شامل امکانات ساخت مدل‌های سنتی است که عمدتاً بر روی چوب و رزین متمرکز شده است، همچنین ساختمان‌هایی برای چاپ دیجیتال و سه بعدی.
این فضای بزرگ که با میزهای بزرگ و وسایل کار مبله شده است، در طول روز غرق در نور دیوارهای شیشه ای خود می شود. در حالی که در شب با نورهای همگن و پراکنده ایجاد شده از یک طرح هماهنگ از خطوط نور IN60 و چراغ های آویز iRoll روشن می شود. در برخی از سالن های دیگر نیز از همین طرح استفاده شده است. در آزمایشگاه وزن تحمل شده توسط سقف به وضوح قابل مشاهده است. این طرح تصمیم گرفته است که راه حل سنتی سقف های کاذب را کنار بگذارد و عناصر ساختاری (تیرهای X-Lamm و کف) و سیستم ها (توزیع هوا و نور و ماژول های تهویه تابشی یکپارچه) را در معرض دید قرار دهد. هر ویژگی فنی برای دانش آموزان قابل مشاهده و درک است. ساختمان یک مانیفست برای ادغام اجزای مختلف معماری است که در آن شکل، عملکرد، ساختار و سیستم ها با هم، به عنوان یک موجودیت واحد مطرح می شوند.و.....