پاوریوینت تحلیل بررسی معماری  عمارت باربیکن، 1968-1979، لندن

این ملک بین سال‌های 1965 و 1976 در زمینی به مساحت 35 هکتار (14 هکتار) که در جنگ جهانی دوم بمباران شده بود، ساخته شد. این مجموعه توسط معمارانی به نام چمبرلین، پاول و بون طراحی شده است که اولین کارشان ساختمان پیشگامانه گلدن لین استیت بلافاصله در شمال باربیکن بود. با این حال، بر خلاف همسایه شمالی خود، باربیکن استیت مسکن اجتماعی نبود. در عوض، برای متخصصان مرفه شهر و خانواده‌هایشان طراحی و ساخته شد، و همه آپارتمان‌ها با اجاره‌های تجاری توسط شرکت لندن به فروش رسیدند.[18] برای کمک به آزاد کردن آپارتمان‌ها، بروشورهایی تولید شد که در آن املاک باربیکن به عنوان اقامتگاه‌های عالی برای افراد حرفه‌ای خوش اخلاق و بازرگانان بین‌المللی تبلیغ می‌شد.[19]
این بروشور Barbican Estate مربوط به اواخر دهه 1970، تولید شده توسط شرکت لندن، بازار هدف پیش بینی شده برای آپارتمان ها را نشان می دهد.

در واقع، در سال‌های اولیه آن، تعداد قابل توجهی از سیاستمداران، وکلا، قضات، و بانکداران سرشناس در اینجا خانه‌نشین شدند (به ساکنان معروف مراجعه کنید).
حیاط بالای مرکز هنر و تئاتر. الهام از کشتی های اقیانوس پیما بود. سرخس و نخل استوایی بخشی از طرح اولیه بود
بافت بتن امضا شده با هزینه کار قابل توجهی برای دستیابی به اثر مضطرب سنگ کاری قدیمی تر و آشکار ساختن سنگدانه ها، چکش خورده شد.

باربیکن هرگز به معنای متعارف «مسکن شورایی» نبود، زیرا آپارتمان‌ها برای افراد حرفه‌ای هدف قرار می‌گرفتند و اجاره بهای «بازار» می‌دادند، یعنی با قیمت‌هایی مشابه با خانه‌های خصوصی مشابه در مرکز لندن. اما تحت مالکیت و مدیریت شرکت شهر لندن بود که طبق قانون مسکن 1980 به عنوان یک مقام محلی در نظر گرفته می‌شد. این بدان معنی بود که حق خرید برای آن اعمال می‌شد و در نتیجه تقریباً همه آپارتمان‌ها اکنون مالکیت خصوصی دارند. اگرچه تعدادی از آنها همچنان توسط شهر لندن با اجاره بازار (غیر یارانه ای) آزاد می شوند.