اقامتگاه شریدان گرین (Sheridan Green Residence) نمونه‌ای برجسته از تلفیق طبیعت، نور و هندسه در معماری معاصر است. کریستوفر جفری در طراحی این بنا، از زبان فرمی ساده اما هوشمندانه بهره گرفته تا مرز بین درون و بیرون را محو کند. این اقامتگاه در بستری سبز و نیمه‌روستایی ساخته شده و هدف آن ایجاد تعادل بین عملکرد و احساس آرامش بصری بوده است.
در منابع بین‌المللی معماری، از جمله نشریه Architectural Record، این بنا به عنوان نمونه‌ای موفق از تعامل ساختمان با محیط طبیعی و استفاده از مصالح بومی در طراحی مدرن معرفی شده است. در این پروژه، ایده‌ی اصلی بر پایه پایداری، تهویه طبیعی و نورگیری هدفمند شکل گرفته است.
به نقل از سایت نقش برتر پارس: «در معماری اقامتگاه‌های مدرن، هماهنگی میان فرم، نور و طبیعت، رمز پایداری و هویت فضاست.» این گفته به‌خوبی روح طراحی اقامتگاه شریدان گرین را بازتاب می‌دهد.

🧭 تحلیل و بررسی:

🏠 در بخش طراحی فضایی، کریستوفر جفری از الگوی پلان باز (Open Plan) بهره برده است تا جریان حرکت و ارتباط دیداری بین فضاها حفظ شود. سالن اصلی با ارتفاع دو برابر، محور دید را به سمت حیاط مرکزی هدایت می‌کند. دیوارهای شیشه‌ای سرتاسری، امکان ورود نور طبیعی ملایم را فراهم می‌سازند و در عین حال با سایه‌بان‌های هوشمند، از تابش مستقیم جلوگیری می‌کنند.
در بررسی فنی، ساختار اقامتگاه بر پایه مصالح سبز و بازیافتی است. استفاده از چوب، سنگ طبیعی و فولاد ضدزنگ در کنار رنگ‌های خنثی، ترکیبی متعادل از مدرنیسم و بوم‌گرایی را به وجود آورده است. در این طراحی، سقف سبز (Green Roof) نقش کلیدی دارد و باعث کاهش مصرف انرژی و بهبود عملکرد حرارتی بنا شده است.
علاوه بر جنبه‌های زیباشناختی، طراحی شریدان گرین بر اساس رفتار اقلیمی و کنترل انرژی صورت گرفته است. جهت‌گیری هوشمند بنا، تهویه متقاطع و استفاده از نورگیرهای سقفی، موجب شده تا ساختمان در تمام فصول کارایی بهینه‌ای داشته باشد. این ویژگی‌ها، اثر را به الگویی موفق برای طراحی اقامتگاه‌های پایدار شهری و روستایی بدل کرده‌اند.