مقدمه
تعریف فرودگاه
انواع فرودگاه
ساختمان های جانبی فرودگاه
Land side
land face
Air side
شناخت کلی بخش های مختلف فرودگاه
تقسیمات اولیه انواع مسافر
انواع سیستم های پارک هواپیما
گونه های مختلف انتقال مسافر به هواپیما
گونه های ارایش توقف فرودگاه
بررسی نمونه های موردی
فرودگاه بین المللی امام خمینی
فرودگاه بین المللی ملکه عالیا
پلان
برش
فرودگاه بین المللی کویت
فرودگاه بین المللی شیواجی
منابع
 
فُرودگاه محلی است که برای نشست و برخاست هواپیماها تعیین شده‌است. در حالیکه فرودگاه‌های کوچک ممکن است از باندهای پروازی کوچک (یک تا دو کیلومتر) خاکی و یا شنی ساخته شده باشند، فرودگاه‌های بزرگی که برای پروازهای بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرند معمولاً دارای باندهای آسفالتی و بلندی هستند که طول آنها به چندین کیلومتر می‌رسد. فرودگاه‌های کوچک و فرودگاه‌های بزرگ می‌توانند مجهز به برج کنترل ترافیک باشند و یا در صورت لزوم فاقد آن باشند، این امر بستگی به حجم ترافیک منطقه و همچنین سرمایه‌گذاری انجام شده در آن فرودگاه دارد، هر چند در اکثر فرودگاه‌های بین‌المللی واحد مراقبت پرواز در محل فرودگاه مستقر است.
 
در ایران ۵۴ فرودگاه غیر نظامی و بیش از ۲۳۱ فروند هواپیما وجود دارد که سالانه ظرفیت جابه‌جایی ۸۵ میلیون مسافر را دارند.
باند پرواز
 
به محل نشستن و برخاستن هواپیما باند گویند که می‌تواند آسفالته یا بتنی باشد. باندها را به وسیله یک عدد ۲ رقمی در دو سر باند مشخص و نام گذاری می‌کنند که این عدد نشانگر زاویه باند و میزان انحراف آن از شمال مغناطیسی است و اعداد دوسر باند همیشه ۱۸۰ درجه باهم اختلاف دارند که این اعداد می‌تواند در ناوبری هواپیما به خلبان هواپیما کمک کند، برای مثال باند فرودگاه مهرآباد تهران را با اعداد ۲۹ و ۱۱ نامگذاری کرده‌اند که به معنای این است که زاویه یک سر آن ۲۹۰ درجه و سر دیگر باند ۱۱۰ درجه است. باند از قسمتهای مختلفی تشکیل شده است مثل آستانه، تاچ دان زون، شانه خاکی دو سر باند و ... باندها همچنین باید از نظر زیر سازی مقاوم شده باشد تا تحمل وزن هواپیما در هنگام نشست که با توجه به سرعت هواپیما ضربه چندین برابر وزن است را داشته باشد..