بخشی از مطلب
پایانۀ کشتی‌های تفریحی در پورتو، یک مجتمع بندری کوچک است و ساخت آن سرآغازی برای ساخت مجموعه مدیریتی بنادر Douro و Leixões است که در اسکله جنوبی در ماتوسینوس (Matosinhos) در پرتغال واقع شده است. تعریف استراتژیک یک بندرگاه جدید برای کشتی‌های تفریحی، با دو هدف انجام شد: توسعه بهره‌وری اقتصادی، و ایجاد محیط شهری یکپارچه. به موجب این اهداف، در طراحی معماری این پروژه ساختمان‌های جدید با فضای پهلوگیری کشتی‌ها و فضاهای خارجی مختص کسب و کار، ادغام شده‌اند. ساختمان اصلی این مجموعه عملکردهای برنامه‌ریزی شده متنوعی را در خود جای داده است؛ از جمله: ترمینال کشتی‌های تفریحی، امکانات تفریح‌گاه ساحلی، پارک علم و فن‌آوری دریایی متعلق به دانشگاه پورتو، سالن برگزاری مراسم، و یک رستوران.
 
معماران: Luís Pedro Silva Arquitecto
 
مکان: پورتو، پرتغال
 
مساحت: ۱۷۵۰۰ مترمربع
 
سال ساخت:۲۰۱۵
 
تیم معماری این ساختمان هماهنگ با یک گروه اصلی فعالیت می‌کرد که متشکل از گروه‌های اقتصادی، حمل و نقلو گروه‌های معمول دیگر بود. پروژه طی چندین سال و با شفافیت کامل برنامه‌ها، تکمیل شد.
کار این مجموعه به سه بخش تقسیم شده بود: دو بخش اولیه شامل ساخت اسکله جدید و ساختمان اصلی بودند. آخرین مرحله شامل موارد زیر است: آبنمای منعکس کننده در هسته ساختمان اصلی، اتصال خیابان به شهر، و راهاندازی یک ساختمان پشتیبانی کوچک.
این طرح پیشنهادی تا حد زیادی وابسته به ساختمان اصلی است که در لبه جنوبی اسکله و در میان اقیانوس اطلس قرار دارد. این بخش با شهر دارای فاصله ۷۵۰ متری با شهر ماتوسیئوس است و با جاده‌ای به مسافت ۱۰ کیلومتر به شهر پورتو ریبیرا متصل میگردد که منطقه‌ای توریستی است و بیشترین درخواست برای بازدید از آن وجود دارد. این ساختمان به منزله گره‌ای میان سه جهت اصلی است: اسکله جدید گشتی‌های کروز، تفریح‌گاه ساحلی جدید، و خیابان جدیدی که این مجموعه را به شهر متصل می‌کند. این ساختمان محل ارائه امکانات مجموعه است و مخاطبان سه بخشی که ذکر خواهد شد را به مجموعه فرا می‌خواند؛ از جمله: ساحل، سالن‌های ورود و خروج مسافران، و امکانات تفریحی. در بخش زمینی  این مجموعه دسترسی به پارک علم و فناوری و عملکردهای دیگر مانند سالن برگزاری مراسم، رستوران و پارکینگ را فراهم می‌کند.
این مجموعه توسط فرم منحنی اسکله در بر گرفته شده است و به دلیل نقش واسطه‌ای که دارد، متشکل از تیغه‌های منحنی شکلی است که در قالب سه شاخه اصلی بیرونی به دور یکدیگر چرخیده‌اند و بخش انتهایی آن‌ها به سمت داخل ساختمان متمایل شده است. این بنا دارای رمپ مارپیچی است که عملکردهای داخلی و چهارگانه آن را به یکدیگر متصل می‌کند. بازوهای بیرونی، سطح مربوط به فضاهای تحقیقاتی را به ساحل متصل می‌کند و قسمت خروج و ورود مسافران را به پل کشتی‌های کروز و یا گردشگاهی که در ساحل است، متصل می‌کند.
در فضای داخلی توالی عملکردها، فضاها را در سطوح مختلفی سازماندهی می‌کند. این توالی همزیستی مناسبی را میان عناصر مختلف طرح بوجود آورده است؛ از جمله: قوس‌ها، مصالح، و نور ساختمان. این مجموعه به کمک هسته مرکزی آن منسجم شده است.
این ساختمان خیلی بزرگ نیست، بویژه در مقایسه با ابعاد کشتی‌های کروز. از سمت ساحل، می‌توان متوجه شد که این مکان به شکلی واضح در بندر Leixões قرار دارد و در چنین موقعیتی که روبروی اسکله قرار دارد، هیچ گونه بازشویی وجود ندارد و نمایی مرموز و بی روزنه ایجاد شده است. از فاصله‌ی دور ساختمان به واسطه حجم خاصی که دارد قابل شناسایی است. این حجم خاص متشکل از فرمی موجدار و سفید و خیالی است که با ظرافت خاصی از محیط اطراف متمایز شده است و نور و فضایی متنوع را خلق کرده است.