ساختمان میراث فرهنگی تهران اثر حسین امانت از آن دسته بناهایی است که در دل پایتخت، به‌عنوان نمادی از هویت فرهنگی و معماری معاصر ایران خودنمایی می‌کند. این بنا نه‌تنها کارکرد اداری و سازمانی دارد، بلکه با طراحی شاخص خود توانسته فضایی میان سنت و مدرنیته ایجاد کند. استفاده از هندسه دقیق، تناسبات منطقی و المان‌های برگرفته از معماری ایرانی ـ اسلامی موجب شده تا این ساختمان در عین معاصر بودن، ریشه در فرهنگ و تاریخ ایران داشته باشد. حسین امانت در طراحی این بنا کوشیده است تا از تقابل فرم و عملکرد پرهیز کرده و ساختاری هماهنگ میان کاربری اداری و بار معنایی فرهنگی پدید آورد. حضور خطوط عمودی و افقی در ترکیب‌بندی بنا، بیانگر ثبات، اقتدار و پایداری است که در عین حال، به زبان نمادین فرهنگ ایرانی ترجمه شده است. فضای داخلی ساختمان با توجه به دسترسی‌ها و تقسیم‌بندی عملکردی، نمایانگر رویکردی عقلانی و در عین حال زیبایی‌شناسانه است. به‌کارگیری مصالح مقاوم در کنار جزئیات تزئینی ساده، تصویری از دوام و وقار معماری ایرانی را در ذهن بازدیدکننده زنده می‌کند. این ساختمان نمونه‌ای روشن از پیوند معماری معاصر ایران با هویت بومی است که هم در فضای دانشگاهی و هم در عرصه حرفه‌ای، به‌عنوان الگویی ارزشمند مورد توجه قرار گرفته است.