هنگامي كه در اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم كه ورزش هاي جديد در كشور معرفي شد و رواج يافت، ناميدن ورزش باستاني به عمليات زورخانه يي، رايج شد. اين نام احتمالاً از نما و شماي عمومي آن برداشت شده مثل شلوار چرمي و آيين هاي كشتي.
 
در موقع پيدا شدن اين نام، اين ورزش درسرزمين هايي كه در يك حوزه تمدني مشترك قرارداشتند درايران قديم از آسياي ميانه تا جنوب و غرب آسيا . (تاجيكستان، ازبكستان، قرقيزستان، قزاقستان، تركمنستان، افغانستان، پاكستان، هندوستان، عراق ، آذربايجان و تركيه) رواج داشته است.
 
موسیقی در زورخانه
 
از روزگاران کهن اجرای حرکات ورزش باستانی با نواختن زنگ و خواندن اشعار حماسی و دینی و عرفانی همراه بوده است و آهنگ ضرب مرشد، ریتم و... ، سرعت و شدت توالی حرکت ورزشکاران را تعیین می‌کند. 
 
ملودی موسیقی زورخانه‌ای در گذشته با سازهای مختلفی مثل نی، ضرب و سه تار همراه بود اما امروز تنها آواز به همراه ضرب مرشد در زورخانه رایج است. اشعار حکیم ابوالقاسم فردوسی نیز نقش مهمی در اجرای رسوم زورخانه ایفا می‌کند؛ اشعاری رزمی و حماسی که شور و غرور ملی را در ورزشکاران افزون می‌کند.
 
اسباب و افزارهاي ورزش باستاني
 
تخته شنا: چوبي است هموار به درازاي 70 سانتي متر و پهناي 7 و ستبري 2 سانتيمتر و گاهي كوچكتروبزرگتر از اين اندازه هم ساخته مي شود. به زير تخته نزديك دو سر آن دو پايه زنخي(ذوزنقه اي) به بلندي چهار سانتيمتر ميخكوب شده است.
 
 
 
 این فایل کاملا اصلاح  شده و شامل : صفحه نخست ، فهرست مطالب و متن اصلی می باشد و با فرمت ( ppt ) در اختیار شما قرار می گیرد.
 
(فایل قابل ویرایش است )