خانه
دانلود,پاورپوینت فرم در معماري,pptx تركيب فضا و توده مواد خام فرم معماري هستند و از آنها يك معمار از طريق فرايند تركيب بيان حالات منظمي را ابداع مي كند. تركيب سازماندهي كل از اجزاي آن مي باشد يعني تصور عناصر مجزا، رابطه متقابل با اين عناصر را برقرار كرده و ارتباط اين عناصر با كل فرم را امكان پذير مي كند. سطح يا نماي ظاهري ساده ترين عنصر معماري است كه وجه صاف و دو بعدي را دربر ميگيرد تا فضا و توده را محدود نمايد. ساده ترين نما سطحي چند ضعلي است كه به عنوان مثال فاقد روزنه ها يا تزيين ديوار يك اتاق مي باشد. ديوار اتاق كيفيت خود را صرفاً از تناسب بين عرض و ارتفاع مي گيرد. اكنون دري در ديوار گذاشته مي شود و خود اين در نيز داراي تناسب معيني مي باشد و عنصر سومي اضافه گرديده تا رابطه بين اين دو تناسب را برقرار نمايد. دريچه اي اضافه مي شود و تركيب پيچيده تر مي گردد. سپس رديفي از پنجرهها و توالي آنها علاوه بر تناسب و رابطه خود عاملي مي گردد تا مجدداً مفهوم حركت را دربرگيرد يعني ما به آن رديفي از پنجره ها مي گوييم كه در طول نماي ساختمان تداوم يافته يا اين كه به طور موزوني طراحي مي شود. سرانجام ديوار به همراه نكات ريز خود غني از تركيب درون تناسب و ريتم خود را به دست مي آورد و آن را مي توان به مجموعه اي از سطح هاي بي قاعده و منحني دار قالب بندي كرد تا بتوان بعد عمق نسبت به تناسبش و يا نماهاي كاربردي را فراهم كرد تا فناوري قادر شود بخشي از فرم بيان حالات را به دست آورد. البته هيچ كدام از سطح هاي معماري به تنهايي برقرار نمي شوند بلكه آنها يا ديگر سطوح در هم مي آميزند و تلاقي مي نمايند. ديوار اتاق با دو ديواره ديگر يعني سقف و كف اتاق برخورد مي نمايد و از نماي ساختمان با زمين، بام و در و ديوار ديگر به هم متصل مي شوند. بدين طريق كل تركيب ديوار با تركيب ديگر سطوح در قالب يك كليت سه بعدي بايستي هماهنگ و موزون گردد. ابزار رسيدن به اين هارموني در هر سبك متفاوت هستند. معماران يوناني نظامي از تناسب ها را ابداع نمودند كه بر پايه قطر پاييني ستون معبد بنا شده بود و با عمل ضرب و تقسيم فواصل فضايي و اندازه گيري توده از آن استخراج مي گرديد. معماران دوره قرون وسطي از مقياسهاي رياضي سود مي بردند كه مبناي آنها سنجش و اندازه گيري مساحت در نقشه كليساي جامع بود و در دوره سبك گوتيك به ناظم هندسي تبديل مي شد كه عمدتاً از مثلث متساوي الاضلاع و مربع استفاده مي كرد و اين شكل ها داراي ارزش نمادين و عجيب و غريب بودند. در نظريه رنسانس، تناسب و هارموني از نظام هاي تركيب و موسيقيايي ايجاد شدند. زيرا معماران براين باور بودند كه روابط بين تمام هنرها به هارموني آسماني نفوذپذير بستگي دارد. چندين نظام مقياس تناسبي به وسيله معماران نوين مطرح گرديد (نظير مقياس لوكوبوزير) اما هيچ كدام از اين نظام ها به طور گسترده مورد قبول واقع نگرديد.