بررسی معماری و آثار آرتا ایسوزاکی

وقتی به اندازه کافی بزرگ شدم که دنیا را بفهمم، خانه ام سوخت. در سراسر ساحل، بمب اتمی بر روی هیروشیما انداخته شد، بنابراین من در Gorund Zero (منطقه ای که یک بمب اتمی منفجر شد و بیشترین تأثیر را داشت) بزرگ شدم. کاملاً ویران شده بود، هیچ معماری وجود نداشت. شهر و حتی ساختمانی وجود نداشت. فقط با پادگان ها و پناهگاه ها احاطه شده بودم. بنابراین اولین تجربه من با معماری خالی بودن معماری بود و به این فکر کردم که مردم چگونه می توانند خانه ها و شهرهای خود را بازسازی کنند. در سال 2019، جایزه پرتیزکر به آراتا ایزوزاکی، معمار، شهرساز و نظریه پرداز ژاپنی اعطا شد. ایزوزاکی در سال 1954 از دانشگاه توکیو فارغ التحصیل شد و کار خود را پس از مدرسه با کنزو تانگه آغاز کرد که در سال 1987 جایزه Priztker را دریافت کرد. بعدها، معمار تیم خود را در سال 1963 تأسیس کرد: آراتا ایزوزاکی و همکاران. ژاپن، II. پس از شکست در پایان جنگ جهانی دوم، توسط نیروهای متفقین اشغال شد. ژاپن که پس از اشغال دوباره تسلط و قدرت خود را به دست آورد، به دلیل عدم اطمینان سیاسی، اقتصادی و فرهنگی ناشی از جنگ وارد مرحله بازسازی فیزیکی شد. ایزوزاکی که دقیقاً در این سال‌ها کار خود را شکل داد: «ما نمی‌توانیم روی یک سبک تمرکز کنیم تا مناسب‌ترین راه‌حل برای چنین مشکلاتی را پیدا کنیم. تغییر ثابت شده است. به طرز متناقضی، این سبک من را مشخص می کند.» او به یک معمار تبدیل شد که نامی برای خود دست و پا کرد. ایزوزاکی با توانایی خود در تفکر جلوتر از زمان خود، به یک چهره بین المللی تبدیل شد که توانست گفت وگویی را بین غرب و شرق در معماری خود برقرار کند - به ویژه با اولین کار خود در خارج از کشور، MOCA.