دفتر معماری که کوما در سال 1991 تأسیس کرد و بعداً مرکزی را در پاریس افتتاح کرد، نقطه شروع تغییر در زندگی او بود. کوما که قبلاً افکار خود را در مورد بتن مسلح به اشتراک گذاشته بود، متوجه شد که صنعتگران چوب همراه او نیز می توانند زیبایی شناسی بتن را به چوب ببخشند. در دوره بعد او می خواست نرخ بتن را در ساختمان هایی که به عنوان معمار طراحی کرده بود در پایین ترین سطح نگه دارد. بنابراین، او قصد داشت معماری سنتی ژاپن را در زیبایی شناسی قرن بیست و یکم ادغام کند. در این مرحله او ابتدا یک ویلای شیشه ای با منظره اقیانوس به نام آب/شیشه طراحی کرد.در این کار در ساحل آتامی، او مفهومی را به کار برد که خانه و طبیعت را یکپارچه می کند و شیشه های چند لایه شفاف را ترجیح می دهد.او بعداً ساختمان اداری لویی ویتون را طراحی کرد. در خانه فولاد ترجیح داد فقط از مصالح فولادی استفاده کند. به غیر از آب/شیشه، او با آثاری مانند رصدخانه کیرو سان، موزه کانال کیتاکامی (1994)، خانه دیواری بزرگ (بامبو) (2002)، موزه هنر ناکازاکی، ساختمان NTT توکیو و موزه هنر مورای ماساناری بیشتر شناخته شد. او اظهار داشت که نام‌هایی که بیشترین تأثیر را در زندگی حرفه‌ای‌اش روی او گذاشتند عبارتند از فرانک لوید رایت، برونو تاوت و مجسمه‌ساز بریتانیایی باربارا هپورث.

فهرست مطالب
مقدمه
پیشینه ای از کنگو کوما
معماری معاصر ژاپن در دوره حباب اقتصادی و پس از آن
معماری اولیه کوما
جایگاه سنت در معماری کوما
اثر یا پدیده بیلبائو
Erase Architecture در برابر اثر بیلبائو
کمینه گرایی در معماری کوما
نقل قول های کنگو کوما
منابع