پاورپوینت بررسی بیوگرافی و آثار لویی کان معمار نور سکوت آرامش و ابدیت

یکی از چهره‌های مهم معماری در سال‌های 1955-1975، لوئیس I. کان، که در فیلادلفیا تأسیس شد و در ایالات متحده، هند و بنگلادش فعال بود، به‌عنوان معمار آمریکایی شناخته می‌شود که دوره‌ای در تاریخ معماری، مدرنیسم را به پایان رساند که برخاسته از اعتقاد به رسالت اجتماعی معماری و شوق مصالح جدید ناشی از توسعه جامعه صنعتی بود. او زبان شخصی را با پروژه هایی جعل کرد که از تعصبات آن زمان دور شد، به ویژه سبک بین المللی. او در بحث های بزرگ معماری زمان خود شرکت کرد: یادبود، اصالت، ایده اجتماع. او به تحقیقات ساختاری و هندسی علاقه مند بود که به او اجازه می داد کارهای سختی را روی صفحه، ضخامت دیوار و نور انجام دهد و درس های تاریخ را دوباره ارزیابی کند. او که از سال 1957 استاد معماری در دانشگاه پنسیلوانیا بود، ایده های خود را در تدریس و نوشته هایش با فرمول هایی که هم شاعرانه و هم فلسفی بودند بیان می کرد. به طور کلی، او تأثیر زیادی در توسعه معماری داشت.
سالهای کارآموزی

لویی کان که در سال 1901 در جزیره Saaremaa در استونی متولد شد، در سن 5 سالگی به همراه والدینش به ایالات متحده آمد. در زمانی که بحران اقتصادی سال 1929 فعالیت صنعت ساختمان را به میزان قابل توجهی کاهش داد، این سنت دیگر در مد نبود وقتی او فعالیت حرفه ای خود را آغاز کرد. کان از این فرصت برای مطالعه و ساخت بر اساس اصول مدرنیسم استفاده کرد - تداوم فضایی، منظم بودن نماهای طراحی شده به عنوان یک پاکت، صرفه جویی در ساخت و ساز، پنجره های بلند. او به امکانات ساختاری جدید ارائه شده توسط مواد تولید شده صنعتی علاقه مند است و مسکن اجتماعی و خانه های فردی ایجاد می کند.

کان به لطف همکاری همزمان چندین عامل - آغاز کار تدریس در سال 1949 در محیط حاصلخیز دانشگاه ییل و ملاقات با شخصیت‌هایی از جمله آر. باکمینستر فولر (1895-1983) و جوزف آلبرز (1888-1976) - به تدریج اصالت خود را یافت. او برخی از اندیشه‌های فلسفی، اعتقادات اخلاقی، نقدهای اجتماعی و گرایش‌های زیبایی‌شناختی جامعه فکری خود را از دیدگاه مدرنیستی خود ترکیب و باز فرموله می‌کند. سفر او به رم در زمستان 1950-1951، جایی که توسط آکادمی آمریکایی دعوت شد، برای او تولد دوم را رقم زد. شهرها و بناهایی که در طول این سفر دیده و ترسیم شده‌اند - میدان‌های قرون وسطایی شهرهای ایتالیا، پانتئون در رم، ویرانه‌های حمام کاراکالا، ویلای تیوولی هادریان، پارتنون در آتن و اهرام مصر - عمیقاً درک او را از میراث تاریخی تغییر می‌دهند. وی سپس می گوید که چقدر وضعیت ویران شده این ساختمان ها را تحسین می کند زیرا ساختار زمین ساختی، نبوغ مکان و ابعاد عالی را آشکار و آشکار می کند. اما کان معمار «حافظه» نیست و حتی کمتر یک تاریخ‌نگار است. در آن از ستون، قرنیز یا پدیدنت استفاده نمی شود. به این ترتیب او از معماران پست مدرن که به عمد به دنبال گنجاندن نشانه های نمادین، تاریخی یا قراردادی در طرح های خود هستند، فاصله می گیرد. جست‌وجو برای شکلی خالص، کنده‌شده و کهن‌الگوی معماری او را مشخص می‌کند. در دهه 1960، مجموعه‌ای از ساختمان‌های عمومی - کلیساها، کنیسه‌ها، صومعه‌ها، آزمایشگاه‌های تحقیقات بیولوژیکی، مراکز دولتی، موزه‌ها، کتابخانه‌ها، اقامتگاه‌های دانشگاهی - به او این فرصت را دادند که درباره آنچه می‌توانست فکر کند[...]


فهرست مطالب

معیارهای انتخاب معمار لویی کان

زندگی نامه معمار لویی کان

تحقیقات و مطالعات در زندگی شغلی او

سبک معماری لویی کان

مبانی نظری معماری لویی کان

سکوت و نور لویی کان

احساس انسانی

احساس مکان

آداب و رسوم انسان

تعریف اصطلاح مدرسه

کارهای معماری لوئی کان از طریق 5 اصل ثابت زیر قابل تشخیص است:

احساس ترکیب در کل بنا

استفاده از مواد و مصالح ساختمانی متناسب با طبیعت آنها

احساس فضای معماری به عنوان هدف اصلی

اهمیت نور به منزله بخشی از طرح

تناسب ها و ارتباطهای معمارانه

آثارمعماری وی تحت شش عنوان ارائه می گردد:

خانه ها

خانه ویس ، مونتگمری کانتری، پنسیلوانیا

خانه موریس ، مونت کیسکو ،نیویورک

خانه فلیشر ، الینا پارک، پنسیلوانیا

خانه فلیشر ، هاتبورو، پنسیلوانیا

مکان اجرای مراسم مذهبی

سال 1968- کنسیه هوروای: اورشلیم

موسسه های فرهنگی

سال های 72-1967 کتابخانه و غذا خوری انجمن فیلیپ آکستر، نیوهامپشیر.

موزه هنری کیمبل : فورت ورس ـ تگزاس(72-1967)

مؤسسه اموراداری هنر: احمد آباد(هندوستان). سال 1963

مکانهای مخصوص کار

کنسول گری ایالات متحده آمریکا در لوآندا ( آنگولا) 61-1959

ساختمان آزمایشگاههای پزشکی ریچاردز آزمایشگاههای پژوهش های

زیست شناسی دانشگاه فیلادلفیا ، پنسیلوانیا 61-1957

مکانهای رفاهی

1983-1962-بانگلاناگار-کاخ دولت داکا، بنگلادش

1974، طرح گسترده محله عباس آباد تهران، ایران

نتیجه گیری

فهرست منابع و مآخذ