نور در معماری اسلامی
نور در معماری
نور و بشر
تاریخچه بهره گیری از نور طبیعی در معماری ایران 
عناصر نورگیری در معماری سنتی 
نتیجه گیری  
نور نماد عقل الهی
در دوره هخامنشی
طریقه نورگیری
کنترل کننده های نور
نورگیرها
در و پنجره های مشبک
روزن
ارسی
جامخانه
هورنو
فریز و خوون در ساختمان 
کار بندی و مقرنس
نقش هشتی در نور رسانی به بنا
شیوه طاق و تویزه
ایجاد روشنایی طبیعی
کنترل کننده های نور 
تابش بند
سایه بان ها
سرادق                                                                         
پرده
 

زیبائی که به چشم می آید از پرتو نور و روشنائی است و گرنه در تاریکی ،زیبائی مفهومی ندارد.زیبائی حقیقتی با نور معرفت درک می گردد و زیبائی ظاهری با عزیزترین حس ما که بینائی است دیده می شود.

نور و روشنایی چه ظاهری و چه عرفانی باعث می شود که زیبائی به چشم آید و رنگ و سایر زیبایی های شیء جلوه کند. بنابراین بحث نور و پرداختن به آن می تواند در مباحث زیبائی شناسی و هنر جایگاه ویژه ای داشته باشد. از جمله علوم و هنرهایی که می توان به نقش نور در آن اشاره داشت ،هنر معماری است که بحث مفصلی را در زمینه روند بهره گیری از نور طبیعی به خود اختصاص می دهد.

. ابزار و وسایل روشنایی نیز به عنوان عواملی که تأمین کننده ی نور مصنوعی هستند ،مطرح می باشند. در هنر معماری نور یکی از اجزایی است که کنار عناصر و مفاهیم دیگر از قبیل ساختار ،نظم فضایی، مصالح، رنگ و … مطرح می شود و در طراحی به عنوان یک عنصر مجزا باید نقش خود را ایفا کند.

یکی از مهمترین مشخصه های نور طبیعی، توالی و دگرگونی آن در طول روز است که باعث حرکت و تغییر حالت در ساعات مختلف می شود.

در دوره های قبل نیز موقعیت قرارگیری بنا بر اساس همین ویژگی نور صورت می گرفته است . به عنوان مثال در نظر گرفتن قسمت های تابستان نشین و زمستان نشین در بنا خود نشان دهنده ی این امر است.