پاورپوینت بررسی مقرپاورپوینت بررسی مقرنس و انواع آن در معماری ایران

مقرنس معمولاً در قسمت‌های زیرین گنبدها، آویزها، قرنیزها، سنجاق‌ها، طاق‌ها و طاق‌ها اعمال می‌شود و اغلب در محراب مسجد دیده می‌شود. اولیه ترین اشکال گنبدهای مقرنس که در منطقه بین النهرین یافت شد، عمدتاً ساختاری بودند. مقرنس در آغاز قرن دوازدهم به طور فزاینده ای رایج و تزئینی شد. مقرنس را می‌توان در بلوک‌های ساختاری طاق‌دار حک کرد یا از سقف سازه‌ای به‌عنوان سطحی صرفاً تزئینی آویزان کرد. متمایزترین شکل مقرنس، ساختار لانه زنبوری است که اغلب پیچیده و از نظر پیچیدگی غیرممکن به شکل فراکتال است. سلول‌های منفرد آلوئول نامیده می‌شوند. مقرنس‌ها می‌توانند از ترکیبی به ظاهر ساده تا بسیار پیچیده از معماری، ریاضیات و هنر متغیر باشند. دو نمونه نادر از اسکیوگرافی هنرمندانه با استفاده از پاریدولیا در ورودی های مسجد و بیمارستان بزرگ دیوریگی، دیوریگی، ترکیه، و مسجد Niğde Alaaddin در Niğde، ترکیه یافت می شود.
مقرنس ها از آجر، سنگ، گچ بری یا چوب ساخته می شوند و با کاشی یا گچ می پوشند. شکل و محیط بسته به منطقه ای که پیدا می شوند متفاوت است. سازه مقرنس در شرق با استفاده از مجموعه ای استاندارد از اجزا و دستورالعمل ها ساخته شده است و سبک یکنواخت تری ایجاد می کند. مقرنس‌هایی که در غرب یافت می‌شوند خلاقانه‌تر هستند، زیرا تمایل دارند مجموعه‌ای از مقررات استاندارد در مورد ترکیب، اجزا و ساخت و ساز نداشته باشند. در سوریه، مصر و ترکیه، مقرنس‌ها از سنگ ساخته می‌شوند. در شمال آفریقا معمولاً از گچ و چوب ساخته می‌شوند و در ایران و عراق گنبد مقرنس را با آجرهای پوشیده از گچ یا خشت سرامیکی می‌سازند.

فهرست مطالب
مقدمه
تاریخچه مقرنس
مقرنس پیش از اسلام
مقرنس در بناهای اسلامی
انواع مقرنس
اشکال و تعاریف
آلات مقرنس
اشکال و مدول‌های مقرنس
پلان معکوس
شیوه‌های اجرای مقرنس
نمونه‌های مقرنس در آثار معاصرنس و انواع آن در معماری ایران