استان اصفهان پاورپوینت بررسی موقعیت طبیعی و جغرافیایی و تاریخی استان اصفهان

این شهر که در میانه ایران قرار دارد شهری است که در دوران تاریخی پایتخت دوره سلجوقیان بوده است. قرار گرفتن در نقطه ای که بتواند کل ایران را تحت کنترل داشته باشد، آن را از نظر استراتژیک به یک نقطه متمایز رسانده است. در دامنه رشته کوه زاگرس در حاشیه کویر بزرگ کویر در جنوب قم ایجاد شد. منطقه ای که اصفهان در آن تأسیس شد در واقع یک واحه است. این شهر در حاشیه رودخانه زینده رود قرار دارد.

اسناد مکتوب در مورد نام اصفهان را می توان در اثر بطلمیوس به نام «اسپادانا» یافت. این نام به معنای "محل تجمع ارتش" است. بر اساس این نام می توان فهمید که این شهر حتی در دوران اولیه خود در موقعیت استراتژیک قرار داشته است.

اصفهان در دوره های تاریخی به گابایی یا اسپهان معروف بوده است. این شهر در زمان سلسله هخامنشیان شروع به توسعه کرد. با این حال، خرابه های زیادی از این دوره در شهر وجود ندارد. اولین ویرانه های این شهر از دوره ساسانیان (224651) باقی مانده است. در زمان ساسانیان کاخی بر روی تپه گارالدان در غرب شهر ساخته شد. شهر جی در شمال شرقی منطقه شاهستان در دوره‌های بعد رو به افول گذاشت. منطقه ای که مسجد الجمعه امروزی در آن قرار دارد و محله یهودیان در آن قرار دارد شروع به گسترش و توسعه کرد. با آمدن اعراب مسجدی در این منطقه ساخته شد. قدمت این اولین مسجد مربوط به زمان عباسیان در سال ۷۷۱ است. در سال‌هایی که سلسله آل بویه (935-1030) بر شهر تسلط داشتند، شهر توسط دیوارهای شهر احاطه شده بود. کله طبرق که در شمال شرقی شهر قرار دارد و مانند قلعه ای مجزا به نظر می رسد در این دوره ساخته شده است. بناهای دیگری نیز در زمان آل بویه در شهر ساخته شد. یکی از آنها مسجد جُرجیر است. در سال 1050 این شهر به دست سلجوقیان افتاد. در زمان سلطان طغرل بیگ سلجوقی، این شهر به عنوان پایتخت سلجوقیان مورد استفاده قرار گرفت. در این دوره ساختمان های زیادی در شهر ساخته شد. در این میان، کاخ، اگرچه ساختاری بسیار چشمگیر است، اما تا به امروز باقی نمانده است. یکی از بناهایی که در دوره سلجوقیان مورد توجه قرار گرفت، مدرسه نظامیه است که آن هم بنایی است که تا به امروز باقی نمانده است. مشاهده می شود که در دوره سلجوقیان سکونتگاه های کوچکی نیز در اطراف شهر ایجاد شده است. اردستان، زوار، گز، دشتی از جمله آنهاست. مناره های ساخته شده در شهر، سازه هایی بودند که وجود سلجوقیان را به زیباترین شکل منعکس می کردند. مناره های سرابان، سین و مسجد علی را می توان در این میان برشمرد. در زمان حکومت سلجوقیان، اصفهان شهری بود که سلجوقیان به راحتی می‌توانستند حکومت‌هایی را که به خود وابسته کرده بودند، کنترل کنند. به همین دلیل سلطان طغرل بیگ سلجوقی پایتخت را از ری به اینجا منتقل کرد. اصفهان با انحلال دولت پس از سلطان سنسر موقعیت مرکزی خود را از دست داد. با مطرح شدن سلطانیه در دوره ایلخانی، شهر و اطراف آن برای مدتی از نظر سیاسی بی اهمیت شد.

پس از دوره سلجوقی، در قرن چهاردهم، این شهر مرکز منطقه بود. در این دوره سکونت گاه های کوچکی در حوضه زینده رود شروع به توسعه کردند. برخی از بناهای ساخته شده در دوره سلجوقیان در این دوره مورد تعمیر قرار گرفتند. مقبره هایی نیز در این آبادی های اطراف شهر ساخته شده است. مقبره پیری بکران و مقبره شیخ ابوعبدالله سکلا از مهم ترین مقبره ها هستند. بقعه امامزاده كافر كه نماي بيروني آن داراي كاشيكاري بسيار غني است از جمله اين موارد بود. در قرن چهاردهم میلادی، مدارس متعددی در شهر ساخته شد و در دوره‌های بعد شهر به تصرف مظفریان درآمد. هانیکاها و مقبره هایی در قرن پانزدهم در این شهر ساخته شد. جدای از اینها، تعمیرات اساسی در ساختمان های شهر انجام شده است. با این دوره، شهر به عنوان مرکز تولید سرامیک مطرح شد.

این شهر که صحنه درگیری تیموریان و آکویونلوها بود، در قرن شانزدهم به تجهیزات لازم برای پایتخت مجهز شد. بالاخره شروع به دریافت آن کرد. شاه عباس در سال 1598 اصفهان را به عنوان پایتخت امپراتوری انتخاب کرد. شهر دوباره به عنوان یک مرکز مذهبی، تجاری و امپراتوری در اطراف میدان قدیمی نزدیک Mescini Cuma شروع به توسعه کرد. بنای معروف به مسجد شاه در جنوب میدان ساخته شده است. شاه عباس همچنین عمارت ها، بازارها و بازارهایی در شهر ساخته بود. او باغ بزرگی با درختان و کانال‌های آبی که به سیستم چهار باغ نیز معروف است و پل هوجه با 33 پل قوسی روی رودخانه ساخت. آب از رودخانه از طریق کانال های مختلف به داخل شهر منتقل می شد و آب منتقل شده به اطراف این سازه ها جاری می شد. در دوره تا قرن هجدهم، اصفهان با معماری و نقاشی های دیواری و صنایع دستی چشم نواز خود به یک مرکز فرهنگی تبدیل شد. این ویژگی با فروپاشی صفویان در قرن هجدهم پایان یافت. این شهر بعداً به تصرف قاجار درآمد. در این دوره با انتقال مرکز ایالتی از اصفهان به تهران، شهر دوره انحطاطی را تجربه کرد.

فهرست
فصل اول:موقعیت جغرافیایی و تقسیمات شهری   
فصل اول:موقعیت جغرافیایی و تقسیمات سیاسی استان   
موقع طبیعی و جغرافیایی   
دشت ها   
آبشارها   
رشته کوه ها   
رودها:   
تقسیمات آب و هوایی   
درجه حرارت   
میزان بارندگی   
مادیها   
زندگی جانوران   
ـ نواحی حفاظت شده   
استان اصفهان   
اردستان   
شهرضا(قمشه)   
کاشان   
فریدن (داران)   
فریدون شهر   
گلپایگان   
نائین   
سمیرم   
خمینی شهر(سده)   
فلاورجان   
نحف آباد   
دولت آباد   
ابیانه   
میمه   
مورچه خورت   
علویجه   
آران و بیدگل   
خور و بیابانک   
قیص آباد   
مال و اجرد   
نوگنبد   
برسیان   
خور   
چرمهین   
طرق   
زواره   
فن بزرگ   
تیران   
فصل دوم: فصل وجه تسمیه و دورنمای تاریخی و آثار تاریخی   
پیشگفتار   
وجه تسمیه ـ اصفهان   
جی باستان   
فصل اول   
نام و پیشینه تاریخی   
۱- نام   
دورنمای تاریخی   
ابن بطوطه(جهانگردمراکشی) (۷۲۵ هجری،۱۳۲۵ )   
شهر اصفهان   
اوضاع اجتماعی اصفهان   
بدگویی از مردم اصفهان   
دکتر هنریش بروگش   
فاضلاب منازل   
بناها و یادمان های تاریخی   
کاخ ها و عمارات   
عمارات مخروبه   
قلعه ها و حصار ها   
قلعه طبرک   
آثار تاریخی دوره دیالمه در اصفهان   
قلعه سنگی   
تخت رستم   
روش های ساختمانی   
بناهای مذهبی   
آتشگاه   
مساجد و مناره ها   
آثار تاریخی: نائین   
آثار تاریخی مشهور اصفهان   
آثار تاریخی گلپایگان:   
مناره ها   
استان اصفهان   
کاروانسرا ها   
بازارها   
گورستانها   
اسامی تکیه های تخت فولاد   
حمام ها   
و.....