درشهر پردیس توزیع کاربری ها وخدمات عمومی شهری در بخش شمالی و حنوبی صورت گرفته است.
به طوریکه کاربری های با عملکرد شهری وبالاخص فراشهری در بخش جنوبی وکاربری های عمده شهری، ناحیه ای ومحله ای در بخش شمالی شهر استقرار یافته است. عبورجاده تهران – دماوند باعث گسیختگی بافت شهر در قسمت شمالی و جنوبی آن شده است.به نحوی که ارتباط دو نیمه شمالی و جنوبی شهر بسیار ضعیف می باشد. درجنوب جاده ،بخش های غیرمسکون شهر استقرار یافته ومشخصه آن در قسمت شرقی اراضی بایر وسیع ،سایت بزرگ ماهواره وپارک فن آوری است.این بخش هنوز تبلور کالبدی کاملی نیافته وتنها چند ساختمان منفرد مربوط به پارک فن آوری سایت ماهواره و مجموعه کارخانجات الکل سازی در حد فاصل ورودی غیر همسطح فاز 6 تا منتهی الیه شرقی احداث شده اند.شهر جدید پردیس به صورت شهر خطی در شمال جاده کنونی تهران- مازندران استقرار یافته است.در این شهر سه محور اصلی با جهت شرقی – غربی فازهای مختلف توسعه شهر را به یکدیگر مرتبط ساخته که مهمترین آن محور
شریانی مرکزی شهر است که با عبور از مرکز کلیه فازهای آماده سازی ارتباط عناصر کالبدی شهر را ممکن می سازد. همچنین جهت دسترسی آسانتر به جاده تهران – مازندران و توسعه های شهر در بخش غربی وجنوبی پیشنهاداتی را در ساختار کلی شبکه ارتباطی نسبت به طرح تفصیلی مصوب ارائه شده است که این پیشنهادات به شرح زیر می باشد:امتداد شریانی درجه 6اصلی مرکزی شهر به سمت اراضی توسعه غرب و اتصال آن به بزرگراه تهران-مازندارن ب-گشودگی دسترسی شهر به آزاد راه تهران-مازندران در منتهی الیه شرقی )درمحل برخورد شریانی درجه دو اصلی وفرعی در بخش شرقی(به طورکلی شبکه ارتباطی شهر جدید پردیس در سه سطح پیشنهاد شده است.آزادراه و بزرگراه تهران-پردیس که عملا شهر را به دوقسمت مجزا تقسیم نموده است، بعنوان معبر عبوری دارای عملکرد شریانی درجه یک می باشند.
دربخش شمالی شهر کلیه فازها از طریق محور متوالی شرقی – غربی به یکدیگر متصل می گردند،لذا این محور بعنوان شریانی درجه دو اصلی مطرح می باشد وعرض آن بطور عمده 16 متر است.
محورهای واقع در شمال فاز یک ، دو ، سه و چهار نیز با عملکرد شریانی درجه دو فرعی به منظور سریز ترافیک و....