عملیات حرارتی کوئنچ کردن به معنی سخت کردن است که به آن آب دان یا آبکاری نیز گویند. این عملیات حرارتی سخت کردن قطعه یعنی افزایش سختی قطعه است و افزایش استحکام قطعه افزایش مقاومت به سایش است.در این روش مغز و سطح قطعه دارای ترکیب شیمیایی یکسان بوده و تنها عملیات حرارتی سخت کردن است که در سطح متمرکز می شوند. از آنجائیکه سطح باید کربن کافی جهت سخت شدن داشته باشد این عملیات معمولاً برروی فولادهای کربنی که شامل 35/0 تا 5/0 درصد کربن داشته باشند اعمال می شوند.
همچنین فولادهای کم آلیاژ که دارای حداکثر 1 درصد کرم و در حدود 25/0 درصد مولیبدن و 5/0 درصد نیکل باشند را نیز از این روش سختی سطحی می کنند. در این روش تنشهای فشاری حاصل از مارتنزیت شدن لایه سطحی استحکام خستگی قطعه را نیز افزایش می دهد.
 برای بدست آوردن ساختار و خواص مکانیکی مناسب( چقرمگی خوب) در مغز قطعاتی که باید روش عملیات حرارتی موضعی سخت شوند؛ ابتدا آنها را مارتنزیت کرده و بازپخت می دهند و یا نرماله می کنند پس ب حرارت دادن موضعی، سطح قطعات را آستنیته و بلافاصله سریع سرد می کنند.
بنابر این در حالیکه درصد کربن قطعه در تمام نقاط ثابت و در حدود 4/0 درصد است مغز قطعه مارتنزیت بازپخت شده و یا مخلوطی از فریت و پرلیت با چقرمگی خوب بوده و سطح آن از مارتنزیت با سختی نسبتاً بالا تشکیل شده است. سطح و مغز در این قطعات معمولاً توسط یک لایه بینیتی از یکدیگر جدا شده و به این ترتیب احتمال پوسته شدن به نحو قابل ملاحظه ای کاهش می یابد.
 در عملیات حرارتی کوئنچ قطعه را تا منطقه آستنیته گرم می کنند که بستگی به کربن فولاد مدت زمان ماندن در دمای آستنیته متفاوت است مثلاً به ازای یک میلی متر از قطعه یک ساعت بایستی در دمای آستنیته بماند و سپس نگهداری قطعه در دمای آستنیته و در آخر سردکردن سریع قطعه است که به آن کوئنچ گفته می شود سردکردن قطعه در کوئنچ توسط سیال مایع( در آب یا روغن) می باشد. آب دارای شدت خنک کنندگی بیشتری است و قطعات ساده در آب کوئنچ می شوند ولی روغن دارای شدت خنک کنندگی کمتری است و قطعات پیچیده را در روغن کوئنچ می کنند.
عدد مربوط  را به شدت خنک کردن در آب یک و در روغن عدد 3/0 و در هیدروژن مایع عدد 10 می باشد.
و....