توسعه فنون جدید حفاظت و مرمت، بناهای تاریخی را به معنای کلی تهدید کرده است. در سال 1931، دفتر موزه بین‌المللی جلسه‌ای با متخصصان درباره حفاظت از بناهای تاریخی ترتیب داد. نتیجه این کنفرانس منشور آتن برای احیای بناهای تاریخی بود. این شامل مانیفست هفت نکته بود:

    ایجاد سازمان هایی برای مشاوره مرمت
    تا اطمینان حاصل شود که پروژه ها با نقد آگاهانه بررسی می شوند
    ایجاد قوانین ملی برای حفظ اماکن تاریخی
    برای دفن مجدد حفاری هایی که قرار نبود بازسازی شوند.
    امکان استفاده از تکنیک ها و مواد مدرن در کار مرمت.
    قرار دادن اماکن تاریخی تحت حفاظت نگهبانی
    برای حفاظت از محوطه اطراف مکان های تاریخی

منشور آتن ایده یک میراث جهانی مشترک، اهمیت تنظیم بناها و اصل یکپارچه سازی مواد جدید را پیشنهاد کرد. منشور پیشنهادهای بسیار مترقی برای دوره خود داشت که بر ایجاد مؤسسات حفاظتی و همچنین منشور نهایی ونیز تأثیر گذاشت.
اولین کنگره بین المللی معماران و متخصصان بناهای تاریخی

با این نگرانی که فهرست بندی و حفاظت از بناهای تاریخی کافی نیست، متخصصان معماری در سال 1957 کنگره ای را در پاریس به نام اولین کنگره بین المللی معماران و متخصصان بناهای تاریخی ترتیب دادند. کنگره در پایان خود هفت توصیه را منتشر کرد:

فهرست
مقدمه
پیشینه تاریخی
منشور آتن
اولین کنگره بین المللی معماران و متخصصان بناهای تاریخی
دومین کنگره بین المللی معماران و متخصصان بناهای تاریخی
متن منشور ونیز
تعاریف
هدف
حفاظت
ترمیم
مکان های تاریخی
حفاری
انتشار
کمیته
نتیجه
انتقاد
تجدید نظر
مرجع