بررسی برنامه فیزیکی و استاندارد و ضوابط طراحی سالن کنسرت موسیقی

برنامه فيزيكي سالن کنسرت موسیقی1
استانداردها و    5
ضوابط سالن کنسرت موسیقی5
بررسی قسمت های اصلی مجموعه:    6
بخش نمایش و اجرا:    7
سالن با سقف بلند در بالای صحنه:    8
سالن با سقف کوتاه در بالای صحنه:    8
شکل: پلان و مقاطع صحنه    9
الف – اجزاء صحنه [22]    10
محل استقرار ارکستر موسیقی:    10
آپرون: (قسمت جلوی طاقی در صحنه):    10
شبکه:    11
توفال ها:    11
پرده پشت صحنه:    11
پوسته و سایبان ارکستر:    11
درها:    12
ارتفاع دهنده ها:    12
فضای جابجایی دکور به صورت افقی:    13
فضای جابجایی عمودی دکور:    13
ب -  طرح نور برای صحنه [23]    13
شکل: طرح نور صحنه    15
اتاق های کنترل نور و صدا:    15
فضای نشستن تالارهای موسیقی    15
الف – اشکال پلان: (Floor Shaper) [22]    15
فرم مستطیلی:    16
فرم بادبرنی:    16
فرم مدور (Curvilinear):    17
پلان ها ی شش ضلعی:    17
فرم پلان نامنظم:    18
فرم مناسب برای سالن و صحنه:    19
ب – بررسی زوایای دید: [24، 21، 20]    19
خطوط دید:    19
شکل: زاویه عمودی دید    21
تعیین عمق سالن:    22
ج – مبلمان سالن: [20، 21، 24]    23
سرانه سطح نشستن برای هر نفر:    23
طرح صندلی ها:    23
شکل: الگوی ردیف های متناوب و پشت سر هم    24
ابعاد صندلی ها:    25
شکل: انواع صندلی ها و ابعاد آنها    25
شیب پشت صندلی ها:    26
تعداد صندلی ها در هر ردیف:    27
جدول: فاصله و تعداد صندلی ها در هر ردیف تالار    27
صندلی های کنتیناننال:    28
د – بالکن ها:    28
ورودی و خروجی های سالن نمایش [21، 20]    29
راهروها و عناصر ارتباطی [20 و 21]    29
فضای وابسته به سالن کنسرت [22]    31
پیش ورودی و هال ورودی:    31
بلیط فروشی:    31
سرسرا (لابی):    32
رستوران:    32
بخش آموزش [21 و 25]    32
اتاق های تمرین عملی:    32
ملاحظات تأسیساتی:    33
اتاق های کر:    34
اتاق تمرین انفرادی:    34
کلاس های تدریس نظری:    34
بخش اداری: [25]    35
نتیجه گیری:    35
الف) صحنه    35
ب) سطوح تماشاچیان    36
ج) خدماتی:    36
د) آموزشی:    36
آکوستیک در معماری    37
تعریف آکوستیک در معماری: [27، 28]    38
پایه های تئوری: [27، 28]    38
نوفه:    39
واخنش (Reverberation Time):    39
تباهی آکوستیکی (آبسورپسیون):    40
شکل - آبسورپسیون صدا در یک طبقه آبسوربنت    40
شکل: میزان جذب و بازتاب صوت از موانع مختلف    41
- ضریب آبسورپسیون:    41
- آبسوربنت ها:    41
مصالح آبسوربنت را به صورت زیرین خلاصه کرد:    42
نصب آبسوربنت ها:    43
مبانی آکوستیک در طراحی تالارها بخصوص تالارهای موسیقی: [27، 28]    44
زمان واخنش مناسب در تالارهای موسیقی:    46
تعداد تماشاگران، مبلمان و جنس آنها:    47
حجم سالن موسیقی:    49
فرم مناسب برای تالار موسیقی:    50
فرم سقف و دیوارها:    51
پژواک:    52
کانونی کردن:    53
امواج ایستا:    54
پخشایی (Diffusitee):    55
در عمل سه نوع ناهمواری به کار برده می شود:    56
نتیجه گیری:    56
معماری پایدار    57
کليات و اهداف در معماري سبز :    58
موضوعات مطرح در معماري سبز :    58
مصالح سبز :    59
منابع و مؤاخذ:    60

در سالن های موسیقی فضاهایی جهت کنترل صدای صحنه و موسیقی، همچنین نور صحنه و سالن نیاز است که این فضا بایستی به سالن و صحنه مسلط بوده و در عین حال از نظر صوتی ایزوله باشد بطوریکه صداهای داخل آن در سالن شنیده نشود. حتی المقدور بایستی در طبقه همکف قرار بگیرند و ابعاد هر یک از آنها می تواند در حدود   باشند.
فضای نشستن تالارهای موسیقی
در تمامی سالنه اعم از تالارها موسیقی و سخنرانی، یکی از فضاهایی که باید در آن طراحی آن بسیار دقت شود، فضای نشستن حضار است. این فضا باید به گونه ای طراحی شود که برای حضار فضایی مطلوب از لحاظ شنیداری و بینایی فراهم کند. بنابراین فرم سالن، زوایای دید، نحوه مبلمان، وضعیت آکوستیکی و غیره در طراحی این فضا باید مورد توجه قرار گیرند. در زیر به بررسی انواع فرمها همچنین استانداردهای فضایی تالارهای موسیقی می پردازیم:
اشکال پلان: (Floor Shaper) [22]
در یک تالار کنسرت خوب مستعمین و موسیقیدانان در درون یک فضای یگانه ای بدون هیچ سازه جدا کننده (دیوار پروسنیوم) بین آنها قرار می گیرند. هیچ فرم فضایی ایده آل نمی توان برای تالار کنسرت در نظر گرفت. در حال حاضر، فرم بادبزنی و قرارگیری نامنظم به نظر می رسد که بیشتر ترجیح داده می شود زیرا تمهیدات آکوستیکی شرح داده شده، در آنها بیشتر رعایت می شود. با وجود این، فرم مستطیلی هنوز هم نزد کسانی که ترجیح می دهند روش های سنتی و آزموده شده را دنبال کنند تا اینکه تجربه جدیدی بکنند طرفدار زیادی دارد.
استفاده از یک بالکن (یا بالکن ها) در تالارهای موسیقی وسیع نیز اغلب مفید است. چرا که باعث نزدیکی مستمعین به بستر می شود و تقریباً رساندن بازتاب های کوتاه مدت به صندلی های عمیق بالکن آسان است. در تالارهای جدید محل استقرار بالکن ها بسیار متنوع می باشد. گاه تالارها دارای یک بالکن اصلی بزرگ در بالا می باشند، گاه به این بالکن اصلی لژهای طرفین نیز اضافه می گردد. در برخی نیز بالکن های متعدد در طبقات وجود دارد. حتی در برخی تالارها بالکن ها صحنه را نیز احاطه کرده اند. در هر صورت قابل ذکر است در یک تالار کنسرت با حجمی کمتر از 900000 فوت مکعب (25000 متر مکعب) باید از سیستم تقویت صدا، حتی اگر در تالار نصب شده باشد، پرهیز کرد. تمامی مشکلات آکوستیکی در چنین تالارهایی بهتر است توسط راه حل های معماری حل شود.
فرم مستطیلی:
فرم مستطیلی، یک فرم تاریخی است که با سنتی قابل توجه و با موفقیت خوب قرن 19 و ابتدای قرن 20 مورد استفاده قرار می گرفته و در خیلی از موارد هنوز هم به عنوان فرمی مناسب مورد استفاده قرار می گیرد. باید توجه داشت که سالن های مستطیل شکل عموماً از لحاظ آکوستیکی چندان برای سخنرانی مناسب نیستند. زیرا با بازتاب صوتی که از برخورد آن به یک دیوار و دیوار مقابل حاصل می شود، رزونانس ماندگار یا پژواک ایجاد می شود.
فرم بادبرنی:
این فرم شنوندگان را به منبع صوت نزدیک تر می نماید و موجب می شود که ساختمان بالکن ها از فوم مناسب تری برخوردار گردند. زیرا دیوار قوسی در عقب و بالکن قوسی در جلو فقط در صورتی که با ترفندهای آکوستیکی ساخته شده و پخشایشگر گردیده باشند، اکو و تمرکز صوت ایجاد نخواهد کرد. پلان نعل اسبی قرارگیری سنتی اپرا خانه ها را به نمایش می گذارد. این فرم پلان زمان واخنش نسبتاً کوتاهی، مناسب برای پاساژهای سریع اروپایی را فراهم می کند. در عین حال واخنش کوتاهی نیز برای اجرای ارکستر به وجود می آورد. بنابراین فرم های بادبزنی، ذوزنقه و قطاع دایره الگوهای بسیار مناسب و رایجی برای طرح سالن های سخنرانی به شمار می آیند. طراحی سالن های گردهمایی به فرم های فوق، این امکان را فراهم می آورد که صندلی ها در ردیف های منحنی قرار گرفته و ضمن ایجاد هماهنگی بیشتر با فرم ادیتوریوم، کیفیت دیدن و شنیدن مطلوب تر شود. نقشه جایگاه، بسته به فرم سالن، معمولاً به دو صورت مطرح می گردد.

و....