دانلود تحقیق و مقاله، نقش برتر پارس

نقشه های اتوکد طراحی و معماری پارک علم و فناوری
7 شیت اتوکد + 1 شیت jpg
مدارک شامل
پلانهای معماری پارک علم و فناوری
مقاطع پارک علم و فناوری
نماهای پارک علم و فناوری
شیت پارک علم و فناوری
اولین پارک تحقیقاتی دانشگاهی جهان، پارک تحقیقاتی استنفورد در سال 1951 به عنوان یک سرمایه گذاری مشترک بین دانشگاه استنفورد و شهر پالو آلتو راه اندازی شد.[3] یکی دیگر از پارک های تحقیقاتی اولیه دانشگاه، پارک مثلث تحقیقاتی در کارولینای شمالی بود که در سال 1959 راه اندازی شد. در سال 1969، پیر لافیت پارک علمی سوفیا آنتیپولیس را در فرانسه تأسیس کرد. لافیت به طور گسترده سفر کرده بود و نظریه ای از "لقاح متقابل" را توسعه داده بود که در آن افراد می توانستند از تبادل افکار در بسیاری از زمینه ها از جمله فرهنگ، علم و هنر به طور متقابل سود ببرند.

پارک های علمی عناصر زیربنایی «اقتصاد دانش» جهانی هستند. آنها مکان هایی را فراهم می کنند که نوآوری و توسعه و تجاری سازی فناوری را تقویت می کند و دولت ها، دانشگاه ها و شرکت های خصوصی ممکن است در آن همکاری کنند. توسعه دهندگان در زمینه هایی مانند فناوری اطلاعات، داروسازی، علم و مهندسی فعالیت می کنند. پارک‌های علمی ممکن است تعدادی منابع مشترک مانند انکوباتورها، برنامه‌ها و فعالیت‌های همکاری، منبع تغذیه بدون وقفه، هاب‌های مخابراتی، پذیرش و امنیت، دفاتر مدیریت، دفاتر بانک، مرکز همایش، پارکینگ و حمل‌ونقل داخلی را ارائه دهند.

هدف پارک های علمی نیز گردآوری افرادی است که به توسعه دهندگان فناوری کمک می کنند تا کار خود را به نتیجه تجاری برسانند، به عنوان مثال، متخصصان حقوق مالکیت معنوی. آنها می توانند برای دانشجویان دانشگاه که ممکن است با کارفرمایان بالقوه تعامل داشته باشند و دانشجویان را به ماندن در منطقه تشویق کنند جذاب باشند.

پارک های علمی ممکن است برای ارتقای کیفیت زندگی کارگران طراحی شوند. به عنوان مثال، آنها ممکن است با امکانات ورزشی، رستوران ها، مهدکودک ها یا مناطق دلپذیر در فضای باز ساخته شوند. جدا از مستاجران، پارک های علمی برای جامعه محلی شغل ایجاد می کنند.[4]

پارک‌های علمی از این جهت که سازمان‌دهی‌شده، برنامه‌ریزی‌شده‌تر و مدیریت‌شده‌تر هستند، با مناطق تجاری با فناوری پیشرفته تفاوت دارند. تفاوت آنها با مراکز علمی در این است که به محصولات تجاری سازی شده از تحقیقات منجر می شوند. آنها با پارک های صنعتی که بر تولید تمرکز دارند و با پارک های تجاری که بر مدیریت تمرکز دارند متفاوت هستند.

پارک های علمی در سراسر جهان یافت می شوند. آنها بیشتر در کشورهای توسعه یافته رایج هستند. در آمریکای شمالی بیش از 170 پارک علمی وجود دارد. به عنوان مثال، در دهه 1980، دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی، رالی فاقد فضا بود. مکان‌های احتمالی جدید شامل اموال دولتی سلامت روان و ملک اسقف رالی در 1000 هکتار (4 کیلومتر مربع) در اطراف مخزن دریاچه رالی است. پردیس صد ساله دانشگاه توسعه یافت. پارک علم و فناوری ساندیا، پارک تحقیقاتی ناسا در ایمز و پارک فناوری شرق تنسی در آزمایشگاه ملی اوک ریج نمونه‌هایی از پارک‌های تحقیقاتی هستند که توسط آزمایشگاه‌های دولت فدرال ایالات متحده یا در مجاورت آن‌ها ایجاد شده‌اند.

فعالیت پارک علم و فناوری (STP) در سراسر اتحادیه اروپا در طول 11 تا 12 سال گذشته تقریباً دو برابر شده است که ناشی از رشد پارک‌های طولانی‌تر و پیدایش پارک‌های جدید است. در حال حاضر حدود 366 STP در کشورهای عضو اتحادیه اروپا وجود دارد که حدود 28 میلیون متر مربع از فضای زیر ساختمان تکمیل شده را مدیریت می کنند و میزبان حدود 40000 سازمان هستند که تقریباً 750000 نفر را استخدام می کنند، عمدتاً در مشاغل با ارزش افزوده بالا. در دوره 2000 تا 2012، کل سرمایه گذاری سرمایه در STP های اتحادیه اروپا حدود 11.7 میلیارد یورو (برآورد مرکزی) بود. در همان دوره، STP ها حدود 3 میلیارد یورو را برای پشتیبانی حرفه ای و خدمات نوآوری که ارائه می کنند یا تأمین مالی می کنند تا به مستاجران خود و سایر مشاغل مبتنی بر دانش مشابه در محل خود کمک کنند، هزینه کردند.