پاورپوینت بررسی و تحلیل پارک مینور پارادایس ، پارک کویری خشک با مصالح خشک

نصب در پلازا گالری راس العین در هفته طراحی امان 2019. نورا السایه هولتروپ، متصدی هفته طراحی امسال، معماری عمران (عملیات فرهنگی، کویت-بحرین) و استودیولیبانی (شرکت معماری منظر، لبنان) را مأمور کرد تا یک نصب یک هفته ای در مقیاس کامل را به مساحت 720 متر مربع (7750 فوت مربع) ارائه دهند. )، تحت عنوان امکانات.

در واقعیتی که آب کوتاه یا غیرقابل دسترس است، چگونه می‌توانیم فضاهای عمومی و فرهنگ زندگی جمعی در فضای باز را تصور کنیم؟ چگونه می توان ایده باغ را در زمان خشکسالی و در بستری فرهنگی که باغ با فراوانی آب و پوشش گیاهی سرسبز، به خودی خود جلوه ای از «بهشت» است، دوباره تصور کرد؟

Civil Architecture و studiolibani «بهشت های کوچک» را ارائه کردند، مجموعه ای از تحریکات علیه بهشت ​​عربی و علیه مفاهیم استعماری سبز. Minor Paradises طراحی را در زمان خشکسالی زیر سوال می برد و مفهوم بهشت ​​را در یکی از کم آب ترین مناطق جهان بررسی می کند. کشورهای عربی شرق مدیترانه از باغ‌ها به عنوان بهشت‌های کوچک (جناینا) یاد می‌کنند: جعبه‌های محصور شده از گیاهان سبز و ظریف در ترکیبی منظم. در سراسر شبه جزیره عربستان، در سواحل خلیج فارس، از کلمه «محصور کردن یا محصور کردن» به آنها حدیق گفته می شود. در این زمینه باغ به عنوان فضای سبز محدود تا اواسط قرن بیستم کمیاب بود. حیاط های سنتی اغلب بی ثمر بودند - برای خشکشویی، دامداری و پخت و پز. سرسبزی به عنوان یک فانتزی داخلی فقط برای کسانی محفوظ بود که می توانستند آب تجملی را که صرف زیبایی یا کشت می شد، بپردازند. امروزه منظره خلیج فارس یک فانتزی موروثی است: چمن‌زنی که به خوبی چمن‌زنی شده، عقب‌نشینی سرسبز - مفاهیم مراقبت یا باروری که داستان‌های استعماری عاریتی هستند.