پاورپوینت بررسی بیوگرافی و تحلیل آثار هوشنگ سیحون
هوشنگ سیحون معمار، مجسمهساز، نقاش، محقق و استاد ایرانی بود. او هنرهای زیبا را در École Nationale supérieure des Beaux-Arts پاریس خواند و مدرک معماری را از دانشگاه تهران گرفت.
سیحون به دلیل طراحی خلاقانه و خلاقانه معماری خود مورد توجه قرار گرفته است. میراث معماری او شامل بناهای تاریخی بی شمار و بیش از هزار ویلا خصوصی است. پس از انقلاب ایران به ونکوور نقل مکان کرد و تا زمان مرگش در تبعید زندگی کرد. سیحون در دهه 1950 در ایران به خاطر کارهای طراحی خود از جمله: ایستگاه مرکزی راه آهن تهران و مقبره های شخصیت های علمی/ادبی به شهرت رسید. وی عضو هیأت علمی دانشکده معماری دانشگاه تهران بوده و به مدت شش سال ریاست دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران را نیز بر عهده داشته است.
تحصيلات ابتدايي را تا مقطع متوسطه در تهران به پايان رساند و از دبيرستان فارغ التحصيل شد و با شروع جنگ جهاني دوم در دانشكده هنرهاي زيباي تازه تاسيس دانشگاه تهران پذيرفته شد. اشتیاق کودک به طراحی اکنون به طراحی و معماری نیز کشیده شد و سیحون تحت هدایت دقیق مربی و مشاور او در کالج، استاد دانشمند فرانسوی ماکسیم سیروکس، در چهار سال آینده شکوفا شد و استعدادهای جوان برجسته ای به وجود آمد.
اندکی پس از فارغ التحصیلی سیحون، انجمن فرهنگی ایران شوروی در تهران، که رویدادهای فرهنگی بسیاری را ترتیب داد، نمایشگاهی از آثار هنرمندان ایرانی ترتیب داد. پروژه فارغ التحصیلی هوشنگ به نمایش گذاشته شد و داوران نشان هنری وزارت فرهنگ و هنر ایران را به او اعطا کردند.
در سال بعد از جنگ، سیحون چندین مسابقه و جوایز دیگر را برای طرحهای معماری خود برنده شد. یکی از اینها طراحی او برای بنای یادبود در ایستگاه مرکزی راه آهن تهران بود. او بلافاصله پس از این دستاورد، بنای یادبود و مقبره فیلسوف و پزشک ایرانی آوسینا در همدان را طراحی کرد.
فهرست مطالب
مقدمه
بیوگرافی معمار
مشاغل و مسئولیت ها
آثار معماری
آثار هنری
آثار تالیفی
جدول معرفی و بیوگرافی معمار
زمینه های فکری معمار
معرفی آثار معماری
عقاید و نظریات معمار
مصاحبه با هوشنگ سیحون
عقاید و نظریات دیگران در مورد معمار
تحلیل اثار بر اساس ساختار
تحلیل خانه دریابندری
تحلیل ارامگاه بوعلی سینا
تحلیل آرامگاه خیام نیشابوری
تحلیل آرامگاه کمال الملک
تحلیل ارامگاه نادرشاه
استخراج مبانی نظری
تناظر نظر و عمل در تحلیل آثار معمار
نتیجه گیری
منابع