پاورپوینت بررسی ویژگی های اقلیمی ، جغرافیایی، طبیعی شهر تهران
بخشی از مطلب
شهر تهران که امروزه از نظر گسترش و فزونی جمعیت در ردیف شهرهای بزرگ جهان قرار دارد از نظر پیشینه تاریخی ودر مقایسه با شهرهای کهنسال ایران زمین شهری نوساز و جوان است. کهنترین سند تاریخی که در آن از شهر تهران نام برده شده کتاب "تاریخ بغداد" است. خطیب بغدادی در شرح حال محمد بن عماد، محدث نامورسدهی سوم هجری او را ابوعبدالله حافظ تهرانی رازی میخواند. بدینسان پیداست که در آن زمان تهران دهی از دههای ری به شمار میرفته که نام آنرا با نام ری همراه آورده است. پیشتر از آن نام تهران را در هیچ یک از اسناد و مدارک کتیب موجود، نمییابیم و از آن پس نیز تنها در منابعی انگشت شمار به تهران -آن هم به سبب محصولات کشاورزی به ویژه انار آن- بر میخوریم.
ویرانی ری، بر اثر جنگهای فرقهای در سدهی ششم و حمله خانمانسوز مغول در سال 617ه.ق بدان شهر سبب آبادانی و افزایش جمعیت تهران شد تا آنکه این روستای سرسبز در نیمه دوم سدهی دهم هجری مورد توجه شاه طهماسب صفوی قرار گرفت و او دستور داد تا به سال 961ه.ق بارویی بر گرد آن کشیدند. از این زمان تهران چهرهی شهر به خود گرفت و روز به روز رو به گسترش نهاد. دور باروی شاه طهماسب در حدود شش هزار گام بود و یکصدو چهارده برج و چهار دروازه داشت که عبارت بودند از:
دروازه حضرت عبدالعظیم
دروازه دولاب
دروازه شمیران
دروازه قزوین
به سال 998 چنارستانی در تهران ایجاد شد که بعدها به ارگ تبدیل شد. پیترو دلاواله جهانگرد ایتالیایی که در سالهای 1026 تا 1033 ه.ق در ایران بود تهران را شهر چنار نامیده است و مینویسد اگر دو مرد دست به دست هم دهند، باز هم نمیتوانند چنارهای تهران را بغل گیرند.
پس از بر افتادن صفویان، تهران نیز چون دیگر شهرهای ایران بدست افغانها افتاد و آنان در ارگ تهران ساکن شدند ولی پس از شکست از نادر شاه، تهران را غارت کردند و بسیاری از مردم را کشتند و از تهران گریختند. در زمان تصرف تهران به وسیله افغانها، آنها برای ایجاد گریزگاه پلی در سمت شمال ارگ به خندق بستند و جلو آن دروازهای بنام دروازه ارگ بر پا داشتند که در دوران بعد
دروازه دولت به جای آن پدید آمد. و نیز در سال 1263 ه.ق دروازه دیگری به نام دروازه نو یا دروازه محمدیه در جنوب غربی تهران ساختند و بدین ترتیب باروی تهران دارای شش دروازه شد.
آغا محمد خان قاجار تهران را به سبب نزدیکی به استرآباد و مازندران که محل اسکان ایل قاجار بود به سال 1200 ه.ق به پایتختی برگزید. جمعیت تهران را در آن دوره نزدیک به 15 هزار نفر دانستهاند.
در دورهی فتحعلیشاه بنای مسجد جامع تهران احداث گردید. در این دوره تهران دارای شش مسجد کوچکتر و یکصد و پنجاه گرمابه و صد و پنجاه کاروانسرا و دو میدان بزرگ بود.
در دورهی ناصری به سال 1284 ه.ق برای شهر تهران نقشهای تهیه شد. بر اساس نقشهی جدید برج و باروهای دوران شاه طهماسبی را درهم کوبیدند و برای تهران خندق و دروازههای جدید ساختند. در این دوره دوازده دروازه برای تهران ساخته شد و خندقی نیز اطراف تهران حفر شد که آنرا از خطر سیلابهای شمالی مصون بدارد. اسامی دوازده دروازهی مذکور به شرح زیر است:
دروازه شمیران
دروازه دولت
دروازه یوسف آباد
دروازه حضرت عبدالعظیم
دروازه دولاب
دروازه خانی آباد
دروازه غار
دروازه دوشان تپه
دروازه خراسان
دروازه باغشاه
دروازه قزوین
دروازه گمرک
خیابانهای باب همایون، سر در الماسیه، ناصریه، لالهزار، امیریه، برق، علا الدوله و بهارستان در این زمان احداث شد.
عمارتهای مسجد سپهسالار، کاخ گلستان، شمشالعماره، قصرفیروزه، عشرت آباد، باغشاه، کاخ صاحبقرانیه، تکیه دولت، بازارها نبز در این دوران به تهران افزوده شد
و.....