روش سازگاری ، بر خلاف انعطاف پذیر ، بر برنامه ریزی و چیدمان تأکید دارد تا روش ساخت و توزیع خدمات. این روش مبتنی بر تغییرات در اندازه اتاق ، رابطه بین اتاق ها ، دهانه های کمی سخاوتمندانه بین فضاها و بیان صریح عملکرد اتاق است. (Rabeneck، Sheppard & Town، 1974، p.86)
Rabeneck ، Sheppard و Town ادعا می کنند که انعطاف پذیری مربوط به تصمیم گیری در مورد قسمتهای ثابت و ثابت ساختمان است: سیستم ساختاری و فضاهای خدماتی ، در حالی که سازگاری مربوط به در نظر گرفتن نقشه های معماری فضاهای باقی مانده مانند سازماندهی اتاق ها ، ابعاد آنها ، رابطه بین اتاق ها و عملکرد آنها.
مفهوم انعطاف پذیری با روش ساخت و توزیع خدمات سروکار دارد. (1974 ، ص 86)
هرمان هرتزبرگر در كتاب خود تحت عنوان درسهایی برای دانشجویان در معماری (1991) بر اهمیت مفهوم انعطاف پذیری در طراحی معماری تأكید كرد.
با توجه به پیشنهاد هرتزبرگر ، انعطاف پذیری و راه حل باز ، که به آنچه "ارزش " انعطاف پذیری گفته می شود اشاره دارد که توسط اشنایدر و تیل (2005) تعریف شده است.
انعطاف پذیری بیانگر این است که هیچ راه حل واحدی وجود ندارد که از همه راه های دیگر ارجح باشد - انکار مطلق یک نقطه نظر ثابت و مشخص. این طرح انعطاف پذیر از آنجا شروع می شود که قطعاً راه حل صحیحی وجود ندارد ... اگرچه یک تنظیم انعطاف پذیر ، همانطور که خود را نشان می دهد خود را متناسب با هر تغییری تنظیم می کند ، اما هرگز نمی تواند بهترین و مناسب ترین مشکل برای هر مسئله باشد ؛ هر لحظه راه حل دیگری ارائه دهید اما مناسب ترین راه حل باشد. (1991 ، ص 146)
1_ طراحی داخلی انعطاف پذیر و کاربردی در خوابگاهی برای 7 دانشجو
2_ طراحی داخلی فضای اداری انعطاف پذیر با طرح های گرافیکی منحصر به فرد
3_ طراحی داخلی دفتر اداری انعطاف پذیر
4_ رویکرد فضای آموزشی باز و انعطاف پذیر در معماری مدرسه
5_ طراحی اتاق شکم دریده به صورت انعطاف پذیر