پاورپویپاورپوینت بررسی شهر تاریخی کاپادوکیه و آثار معماری این شهر

کاپادوکیا (/kæpəˈdoʊʃə/؛ همچنین Capadocia ؛ یونان باستان و جدید: Καππαδοκία ، رومی شده: Kappadokía ، از فارسی قدیم:  ، رومانیایی شده: Katpatuka ، ارمنی: Կապադովկիա، گامیرک ، رومی شده: Kapadovkia، Gamirk '، ترکی: Kapadokya) تاریخی است منطقه ای در آناتولی مرکزی ، تا حد زیادی در استان های نوشهر ، کیاسری ، آکسارای ، کرشهر ، مالاتیا ، سیواس و نیغده در ترکیه.

از اواخر سالهای 300 قبل از میلاد ، نام کاپادوکیا محدود به استان داخلی (گاهی اوقات کاپادوکیه بزرگ نامیده می شود) ، کاپادوکیا فوقانی ، که به تنهایی مورد توجه این مقاله خواهد بود. کاپادوکیه تحتانی به جاهای دیگر متمرکز شده است.
به گفته هرودوت ،  در زمان شورش ایون (499 پیش از میلاد) ، گزارش شد که کاپادوکیان منطقه ای از کوه ثوروس تا مجاورت ایوکسین (دریای سیاه) را اشغال کرده اند. به این معنا ، کاپادوکیا از جنوب با زنجیره کوه های توروس که آن را از کیلیکیه ، از شرق توسط فرات فوقانی ، از شمال به پونتوس و از غرب به لیکائونیا و گالاتیا شرقی محدود می کرد ، محدود می کرد.
این نام که در طول تاریخ به طور سنتی در منابع مسیحی استفاده می شد ، همچنان به عنوان یک مفهوم بین المللی گردشگری برای تعریف منطقه ای از شگفتی های طبیعی استثنایی ، به ویژه با دودکش های پری و میراث تاریخی و فرهنگی منحصر به فرد مشخص می شود. نت بررسی شهر تاریخی کاپادوکیه و آثار معماری این شهر