نام پروژه ساختمان اداری-تجاری مهراز
    طراح دفتر معماری بوژگان
    مهندس معمار حامد بدری احمدی
    مهندس سازه جلال الدین سجادیان
    پیمانکار مهدی ابراهیمی
    طراحی سه بعدی سینا بداغی- محسن شریفی
    مکان پروژه  تهران، خیابان شریعتی، خیابان دولت، پلاک 457
    کارفرما امیر میثم نحوی
    مساحت 3093 متر مربع
    سال ساخت 91-94

۱- سازماندهی فضایی
 
    تبدیل شدن حجم کلی به دو بلاک، با توجه به ضوابط و برنامه حاکم بر طرح برای ارتقای کیفیت های بصری پروژه، افزایش نورگیری هر بلاک و هر واحد، افزایش سهم هر هر بلاک و واحد از دید و منظر پیرامون و کمک به سیرکولاسیون هوا در هر واحد۲- قد بلند پروژه در میان همسایگان، تهدید یا فرصت؟
    مطالعات ما در منطقه، همسایگی ها و ساخت ماکت آن منطقه از شهر خبر از پروژه ای میداد که نسبت به همسایگان خود، قدبلند است.
    در سازماندهی فضایی و با توجه به شرایط و ضوابط نورگیری، ناگزیر بودیم دو جداره غربی دو بلاک و جداره شرقی فضای ارتباطی به جداره همسایگان بچسبند.
    پروژه بزرگ در هر شهر آبرو و نماد آن شهر میتواند باشد و پروژه های کوچک، واقعیت آن. واقعیتی که بدنه شهر را تشکیل می دهد. مهراز نیز در زمینی با مساحت زیر ۴۵۰ متر مربع، یکی از پروژه های نسبتا کوچک و بیشمار شهر تهران است. منطقه دولت، که این زمین در آن واقع شده است، جزء مناطق گران و مرکز شهر نیست و بافتی قدیمی و محلی در آن موجود است. هنوز در آن خانه های قدیمی و حیاط دار، ساختمان هایی متعلق به دوره پهلوی، مغازه هایی با قدمت بیش از ۵۰ سال دیده می شود.
    جداره های جانبی بخش مهمی از سیمای شهر تهران را تشکیل میدهند و بخش فراموش شده اکثر قریب به اتفاق پروژه های شهر هستند. طراحی مهراز این فرصت را به ما داد تا جداره های جانبی به کاراکتر اصلی پروژه تبدیل شوند و نقطه شروع طراحی باشند، نه قسمت فراموش شده و انتهایی.
    در گذشته نیز پیرامون بناهای شهری شخصیتی ساده و بامتانت داشتند و به ارامش گذرها و جداره های شهری کمک می نمودند. این مهم باعث پیدایش یه “پیرامون” و یک “درون” برای پروژه گردید که با برنامه و شرایط پروژه نیز کاملا هماهنگ است.
    به چالش کشیدن تعریف بعضا نادرست شهرداری از نما: نما تنها جبهه ای است که با همسایگان مشترک نیست. به لحاظ شهرداری مهراز دارای دو نماست، نما شمالی و جنوبی، اما نگاهی عمیق تر به ساختار پروژه و جایگاه شهری و منطقه ای آن دستمایه ادامه مسیر طراحی شد: تبدیل جداره های جانبی به فرصتی برای طراحی و نه رها نمودن آن ها.
    تشخص جداره های جانبی و پیوند آنها به دیگر بخش های نما
    تبدیل جداره های جانبی به پوسته ای سخت که پیرامون درون زنده و شفاف خود را در آغوش گرفته است.
    تبدیل پروژه به کلیتی به هم گره خورده و یکپارجه و توجه به پرسپکتیو های مختلف شهروندان
    در قدم های اجرایی از سیمانی با بافت درشت برای تاکید بر روی این پوسته یکپارچه و زمخت استفاده گردید.۳- اتمام طراحی
    گل و گیاه: زاویه ای که در ضلع شرق جداره صلب پروژه پدید آمد، بستر بسیار مناسبی برای حضور گل و گیاه در پروژه را فراهم نمود. این حضور با سطوح سبکیکه سطح اشغال پروژه را زیر سوال نمیبرد و تاکید مطلوبی روی ورودی ساختمان داشت، به وجود آمد.
    لایه دوم نما: شهرداری ضابطه ای دارد که رعایت آن منجر به این شد که بخش هایی از جداره شفاف نمای جنوبی و شرقی را ببندیم.به چند دلیل علاقه ای به این کار نداشتیم:۱- حفظ حد اکثری سطوح شفاف نما در واحد های کوچک مهراز که به دلبازی و کیفیت های بصری آن کمک میکرد.
    ۲- یکپارجگی نما از بین میرفت بدیین معنا که تضاد بین جداره صلب و بخش های غیر صلب برای ما بسیار مهم بود.
 
بنابراین تصمیم گرفتیم توده ای فلزی در قالب لایه دوم در پروسه طراحی ببینیم تا هم تمامیت شفاف و حداکثر دید واحد های جنوبی حفظ گردد و هم این لایه سهمی کوچک در تعدیل نور جنوب پروژه داشته باشد.