بررسی معماری حرم شاه عبدالعظیم شهر ری به همراه تصاویر نقشه ها

در این بخش بررسی معماری حرم شاه عبدالعظیم در ، یک فایل Word در مورد معماری حرم عبدالعظیم برای بارگیری ارائه شده است. تصاویر نقشه های شامل  پلان حرم شاه عبدالعظیم شهر ری ،  نما حرم شاه عبدالعظیم شهر ری  ، قسمت و تصاویر حرم عبدالعظیم نیز در این مجموعه وجود دارد. در متن این تحقیق ، ساختمان حرم شاه عبدالعظیم شهر ری ، تاریخچه حرم شاه عبدالعظیم شهر ری ، تحولات و نکات معماری حرم شاه عبدالعظیم شهر ری آن معرفی شده است. زیارتگاه ملک عبدالعظیم در شهر ری واقع در جنوب تهران واقع شده است.
قدیمی ترین کتیبه در ورودی شمالی گنبد خانه حضرت عبدالعظیم و در آن ، نام مجدالملک براوستانی ، از سلجوقیان بزرگ ذکر شده است. قدیمی ترین کتیبه تاریخی طبق صندوق مزار است و مربوط به سال 725 است. شجره نامه حضرت عبدالعظیم روی جعبه نفیس حرم به شرح زیر است: "عبدالعظیم بن عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن الحسن بن علی بن ابیطالب ». وی در سال 250 به منظور ترویج اسلام و هدایت شیعیان از عراق از عراق به ری مهاجرت کرد و پس از مرگ وی در سال 254 یا 255 در باغی خارج از قلعه ری به خاک سپرده شد. بعداً شخصی به نام "عبدالجبار رازی" این باغ را وقف حضرت کرد؛ و شاید به همین دلیل ، این مقبره را "مسجد الشجره" یا "مشهد الشجره" نامیده اند.

بنیانگذار اصلی آستان عبدالعظیم مشخص نیست. اما بنا به گفته موسوی ، این بنا در قرن سوم هجری به دستور محمد بن زید داعی علوی ساخته شده و در قرن چهارم هجری در زمان ازدالدوله دیلمی تعمیر شده است. در دوره سلجوقیان ، ساختمان اصلی مقبره و گنبد توسط مجدالملک ابوالفضل محمد بن سعد براوستانی ساخته شد.

طبق اسناد باستان شناسی و برخی متون تاریخی ، اندکی پس از رحلت حضرت عبدالعظیم حسنی ، حدود قرن سوم هجری ، بنای ساده ای بر روی مقبره وی برپا کردند و در قرن چهارم هجری ، بازسازی هایی در آن و در نیمه دوم سال قرن پنجم هجری. ، گنبد و بارگاهی در این مکان ساخته شده است. تاریخ دقیق ساخت این بنا مشخص نیست و ممکن است در سالهای 477 تا 492 بوده باشد.

در دوران ایلخانان ، این مجموعه بازسازی و مرمت شده و صندوق گنجینه نفیس آن دوره است. قسمتهایی از منبت این صندوق فرو ریخته یا به طعمه موریانه تبدیل شده بود تا اینکه در سال 1328 توسط حاج محمد ثانی خاتم احیا شد. بقایای کاشی و تختخوابهای دوره ایلخانان و همچنین کارهای تعمیراتی در مسجد بالا و قسمت غربی حرم و دروازه اصلی نشانگر اقدامات دیگر دوره ایلخانان است. صفویان که از طریق حمزه بن موسی الکاظم مدفون حاکمیت بودند و در جوار حضرت عبدالعظیم مدفون بودند ، برای توسعه هرچه بیشتر مجموعه و شکوه آن تلاش کردند ؛ به شکل مجموعه ای از حیاط ها ، ایوان ها ، ایوان ها و مساجد بود.

در زمان فتحعلی شاه قاجار ضریح نقره ای بر حرم حضرت عبدالعظیم نصب شد و در زمان ناصرالدین شاه قسمتهایی از آن تعویض و تجدید شد. در سال 1270 ، یک گنبد طلا و دو گلدسته مقبره ساخته شد و در سال 1273 ، یک آینه در داخل گنبد ساخته شد. گنبد امامزاده حمزه در سال 1272 ساخته شده و در سال 1291 نمای داخلی گنبد و ایوان این امامزاده آینه کاری شده است. ضریح نقره ای امامزاده حمزه در سال 1273 بر روی مزار وی نصب و در سال 1283 تعمیر شد. ساختمان امامزاده طاهر در سال 1304 به مجموعه آستانه اضافه شد.