فهرست مطالب فایل

> معرفی سبک نئو مدرن
> ریچارد مایر
> خانه ی اسمیث
> مرکز پال گتی
> مایکل گریوز
> خانه ی هانسلمن
> ساختمان الحاقی بناسراف
> طرح توسعه ی لوور
> رم کلهاس
> کتاب نیویورک در هذیان
> کتاب کوچک، متوسط، بزرگ، خیلی بزرگ
> ویلای دال آوا
> ساختمان همایش لیل
> کتابخانه مرکزی سیئتل
> استیون هول
> خانه ی استرتو
> موزه هنر هلسینکی
> موزه هنرهای معاصر روزنتال

معرفی سبک نئو مدرن
در سال ۱۹۷۲ یکی از مهم ترین جریانات معماری به وقوع پیوست. در این سال همایشی در نیویورک با عنوان (کنفرانس معماران برای مطالعه ی محیط) شکل گرفت. سردمداران این همایش که به ترتیب شامل پیتر آیزنمن، مایکل گریوز، چارلز گوآئمی، جان هیداک، ریچارد مایر بودند، خردگرایی را پیش کشیدند و بالاتر از همه لوکوربوزیه و معماری دهه ی ۳۰ ایتالیا را که در اطراف کارهای جوزپه ترانی دور می زد مطرح نمودند. تجربیات روشنفکرانه ی این گروه به دور از هرگونه علاقه ی اجتماعی بودکه در اوایل کار وجه مشخصه ی بیان معماری آن ها به شمار می رفت. حاصل این همایش به صورت کتابی به نام پنج معمار و در همان سال با مقدمه ی کنث فرامپتون منتشر شد. گروه پنج معمار بعدها به گروه سفید و در سال ۱۹۸۲ توسط چارلز جنکس به نئومدرن تغییر نام دارد. این گروه در تقابل با گروه خاکستری نامیدند که نه سفید و نه سیاه بودند بلکه اندیشه های آنها طیف وسیعی از موضوعات مختلف و التقاطی راشامل می شد. انچه در کارهای معماران نئومدرن حائز اهمیت است گذر از اهداف و جهان بینی مدرن و رسیدن به فرم جدیدی است که ماهیتأ با معماری مدرن تفاوت دارد. اینان دغدغه های معماران مدرن را ندارند و کارهای آنها در پی نوعی پیوستگی با اهداف اجتماعی است و نه حل مسائلی که معماران مدرن با آن درگیر بوده اند بلکه عمده دغدغه ی معماران نئومدرن انجام معماری برای معماری است و خود معماری مسئله ی اصلی این معماران است.
از مهم ترین پروژه های اجرا شده ی مایر که اعتبار جهانی او را تثبیت نمود طراحی خانه ی اسمیث است. مایر خانه ی اسمیث را بین سال های ۱۹۶۵ و ۱۹۶۷ در کانتیکات در محوطه ای به وسعت حدود ۶ هزار متر مربع طراحی و به اجرا در آورد. طرح خانه ی اسمیث در عین حال که به شکلی ساده نطام مند است نکاتی دارد که فهم آن را پیچیده می سازد. چیدمان فضایی خانه بر مبنای جداسازی فضای خصوصی از فضای عمومی است.
کلهاس در کتاب نیویورک در هذیان که به سال ۱۹۷۸ انتشار یافت به جنبه های جذاب شهر نیویورک که تقریبا فاقد طراحی شهری و معماری با کیفیت است می پردازد. او در این کتاب فرهنگ تراکم و ازدحام تکنولوژی مدرن و کیفیت ناشی از کمیت چشمگیر پدیده های شهری را موجد ارزشی می داند که به هیچ وجه کمتر از شهرسازی ایده آلیستی و معماری آکادمیک مدرن نیست.